Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nefes, tutulmuş olsa da özgürlüğüne kavuşmak için beklemesi gerektiğini bilir. Tıpkı bedendeki ruh gibi. Onun tutsaklığı yaşamı, özgürlüğüyse ölümü simgeler.
Bundan mıdır bilinmez, insanı insanlıktan çıkaran sahip olma duygusu. Sırf bu yüzden ruh çürür, bilinçsizce ortalıkta dolanır.
Kendine ait olsa da olmasa da...
Ne olduğunu umursamaz.
Yaşamı seven midir daha aciz olan?
Sevdiği yaşamda sevdiklerini kaybeden mi?
"Efendim, onu ne yapacaksınız?"
Gelen ses, rüzgarın çığlığına karışırken kırmızı pelerinini düzeltti ve sert bakışlarını ufuktan çekmeden derin bir nefes aldı.
Gücünü biliyordu. Doğru kararlar verebiliyor ve yanlıştan nefret ediyordu.
"Onu yaşatacağım." dedi yağmur damlaları birer birer düşmeye başlarken.
"Çölün istediği kanı ona bu sefer vermeyeceğim. ''
