ERİHA

─ XXI-VI-MMXX ─

''SONUMUZU İZLEMEYECEK MİSİN! ZAFERİNE ULAŞMAN İÇİN BİZE DİZ ÇÖKTÜRMEN YETMEZ! ŞAHİT OL! TOPRAĞA SENİN YÜZÜNDEN AKACAK HER DAMLA KANA ŞAHİT OL!''

Duyduklarıyla adımlarını yavaşlatan genç adam yumruğunu sıkarak arkasını döndü. Hala nefretle bakan o gözler tüm yeryüzünü küle çevirecek kadar güçlüydü.

''Sus.'' diyebildi sadece. Gördüğü manzarayı sindiremiyor ve içinde verdiği savaşı sonlandıramıyordu. En başından beri istediği gerçekten bu muydu? Eriha, çenesini havaya kaldırarak kalan son gücüyle haykırdı. Biraz sonra dudaklarından dökülen sözler önce zafere erişeni sonra da onun arkasında duran insanları ürkütecekti.

''AKAN ZAMANA, GECEYİ İZLEYEN GÜNDÜZE, TUTULAN AY'A, SAHRA'NIN ÖLÜMSÜZLÜĞÜNE YEMİN EDERİM Kİ... Rüzgar her estiğinde ve yağmur her yağdığında sadece beni hatırla! Çünkü ben sana...'' dedi ve çıldırtıcı bir rahatlıkla gülümsedi.

''Yaşatacağım acının haberini onlarla vereceğim ZAFİR!''