ကားေမာင္းလာတဲ့တေလွ်ာက္
ရာသီဥတုက အုံ႕မွိုင္းမွိုင္း။
ကားထဲရွိ လူႏွစ္ဦးရဲ႕ စိတ္ေတြက
ဒီ့ထက္ ပိုမွိုင္းေနမလား။
"ျမန္ျမန္ေမာင္းစမ္းပါကြာ"
ပတ္ဂ်ဳံေဆာင္းနဲ႕က ဒီတသက္ျပန္တည့္ဖို႔ လမ္းမျမင္ေတာ့တာ။ ပါးစပ္ကထြက္သမွ် စကားတိုင္း ရိုက္သတ္ပစ္ခ်င္စရာ။
"ဟ ေမာင္းေနတာပဲေလ ခ်က္ခ်င္းေမာင္းခ်က္ခ်င္းေရာက္ရေအာင္ မင္းအေမလင္ကား မဟုတ္ဘူး "
အဲ့ေတာ့မွပဲ ပါးစပ္ပိတ္သြားတယ္။
တကယ့္ေကာင္။
"ေရာ့ "
"..."
"ဂ႐ုစိုက္ "
ေသနတ္တစ္လက္ ကမ္းေပးလိုက္ေတာ့
ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္တယ္။ ဘာလဲ ေက်းဇူးတင္တယ္ေျပာေတာ့မလို႔လား။ ထင္ထားတဲ့အတိုင္း ေက်းဇူးတင္တဲ့ အရိပ္ေရာင္ သူ႕မ်က္ဝန္းထဲမွာ ျမင္လိုက္တယ္။ တကယ့္ေကာင္ပါဆို ပါးစပ္ကေတာ့ ထုတ္မေျပာဘူး။ တစ္ဖက္ကို ျပန္လွည့္သြားေလရဲ႕။
ၿမိဳ႕ျပင္ဆိုေတာ့ တစ္နာရီေလာက္ေမာင္းလိုက္ရတယ္။ လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ အိမ္အိုႀကီးက အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ဒီကို လာရရင္ေပ်ာ္ေနရတာေပါ့။ ခုေတာ့ စိတ္ကမတင္မက်နဲ႕ တကယ္ကို ေလးေနေတာ့တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ အရင္လိုေတာ့ ေနခ်င္စဖြယ္ေကာင္းေနတုန္း။
"ၿခံေစာင့္မထားဘူးလား"
ၿခံဝန္းအတြင္း
သစ္႐ြက္ေျခာက္မ်ားကို တဂြၽတ္ဂြၽတ္ နင္းျဖတ္လာရတယ္။ သူေမးလည္းေမးခ်င္စရာ။
ၿခံဝန္းတစ္ခုလုံး သစ္႐ြက္ေျခာက္ေတြခ်ည္းပဲ။
"မသိဘူး ငါဒီအိမ္ကို ေမ့ထားတာ အေမဆုံးၿပီးကတည္းကပဲေလ "
အိမ္တံခါးမႀကီးကို တြန္းဖြင့္လိုက္ေတာ့
ကြၽီဆိုတဲ့ အသံစူးႀကီးကထြက္လာတယ္။
အိမ္ကလူမေနတဲ့ ပုံစံနဲ႕။ တစ္ခုခုမွားမေနဘူးလား။
"ဒီအိမ္ေရာ ဟုတ္ရဲ႕လား "
ဂ်ဳံေဆာင္းက မယုံသကၤာျဖစ္စြာ ေမးလိုက္တယ္။
"ေသခ်ာတယ္ သူေျပာတဲ့ ၿမိဳ႕ျပင္က အိမ္ဆိုတာ ဒီအိမ္ပဲရွိတာ "
![𝗟𝗢𝗥𝗗 𝗛𝗘𝗘 [𝗛𝗘𝗘𝗝𝗔𝗞𝗘 𝗝𝗔𝗬𝗛𝗢𝗢𝗡]](https://img.wattpad.com/cover/290521094-64-k808968.jpg)