neighbors

🪷.1

୨⎯ "22.06.22" ⎯୧

Felix, salonundaki masasının başında öğrencilerinin karnelerini hazırlarken bir türlü odaklanamıyordu. Apartmana yıllar sonra birileri taşınmıştı ve çok ses yapıyorlardı. Felix derin bir nefes aldı ve sandalyesinden kalktı. Tam da üst katına taşınan komşularıyla iyi geçinmek istiyordu. Mutfağına gitti ve her zaman yaptığı kurabiyelerinden yapmak için işe koyuldu. Yemek yapmak ona her zaman iyi gelirdi. Kendi evine çıkalı 6 yıl oluyordu bu yüzden yemek konusunda annesi kadar iyi sayılırdı artık. Bir yandan kurabiye hamurunu hazırlarken bir yandan da aklına 6 yıl öncesi geldi. Eğitimi için gelmişti Kore'ye. Daha 20 yaşında olmasına rağmen gözü korkmamıştı. Zaten küçüklük hayali de kendi evine çıkıp kurabiye pişirmekti. O tabii ki de kurabiye pişirmekle yetinmemiş ve anaokulu öğretmeni olmuştu. Bu apartman onun artık gerçek eviydi. 6 yıldır burada olmasına rağmen sadece bir komşusuyla yakındı. Yang Jeongin. O da 22 yaşında bir öğrenciydi. Felix'in komşusu harici kardeşi gibiydi artık. Yaklaşık 3-4 yıl önce taşınmıştı Jeongin. Geldikten iki gün sonra Felix'in zilini çalmış ve onunla tanışmak istemişti. Felix de buraya yeni geldiğinden pek arkadaşı yoktu. Zamanla birbirlerine çok yakın olmuşlardı.

Felix kurabiyelerini güzel bir kutuya koyduktan sonra kurdeleyle süslemiş ve evinden bir kat yukarı çıkmıştı. Biraz tereddüt edip kapıyı çaldı. Kapıyı genç bir kız açmıştı. "Merhaba ben alt komşunuz Felix. Hoş geldiniz demek için bunları size yaptım." Kızın konuşmasını babası engellemişti. "Yeji, sen odana git canım. Yabancılarla konuşmanı istemiyorum." "Aslına pek yabancı sayılmam beyefendi yanlış anlamayın beni. Sabahtan beri bu işlerle uğraştığınızı biliyorum bu yüzden size bunları getirdim." "Teşekkür ederiz ama biz bu tarz şeyleri tüketmiyoruz." Felix'in yüzü düşmüştü. "Peki o zaman iyi akşamlar." Felix aşağı inerken arkasından seslenilmesiyle durdu. "Babamın kusuruna bakmayın. Beni diğer insanlara karşı korumak istiyor. Ben Yeji." dedi elini uzatarak. "Ben de Felix. Tanıştığımıza memnun oldum." İkisi merdivenleri inerken Yeji konuşmaya devam etti. "Siz sanki.. Başak burcusunuz?" "Nasıl bilebildin? Sonunda bu işten anlayan birisi." Yeji elindeki çöp poşetini kutuya attı. "Elbette konuşmak isterim ama babamı gördünüz." Yeji yukarı çıkarken Felix ona seslendi. "Hey! Kurabiye ister misin? Biraz soğudu ama.." "Kurabiyeleri çiğ bile yerim. Teşekkür ederim. İyi akşamlar." "İyi akşamlar."

୨⎯ "22.06.22" ⎯୧

selamlar!! yeni bir sezon yeni bir fic olsun istedim. umarim begenirsiniz 🫶🏻