neighbors

🪷.31

୨⎯ "22.08.22" ⎯୧

"Yediniz mi bir şeyler?"

"Evet hyung eline sağlık."

"Mütevazi olmayacağım Hyunjin'den çok daha lezzetli yemeklerim."

"Hyung!"

"Açıkçası Hyunjin benim için yemek yapmadı."

"Aşk olsun Felix istedin sanki."

"Olsun söylemem mi lazım?"

"Neyse canım yapar bir gün. Ben sizi tutmuş olmayayım, eğer gezecekseniz arabayı veririm."

"Olur aslında. Hyunjin'i çocukken hep gittiğim sahile götürmek istiyorum."

"Anahtar kapının yanındaki sehpanın üzerinde."

"Çıktık biz o zaman."

"Dikkat edin."

Felix ve Hyunjin evden ayrılınca "Aşk ne garip şey ki Hyunjin bile onu buldu." diye düşündü.

—
"Atla bakalım fıstık bugün ben sürüyorum."

"Öyle mi?"

"Arabayı canım. Arabayı ben süreceğim."

Hyunjin gülmüş ve yan koltuğa oturmuştu.

"Sen şarkı aç o zaman bize çünkü yol biraz uzun."

"Ne kadar mesela?"

"Bir saat falan. Neden ki?"

"Ona göre şarkı açacağım."

Hyunjin telefonunu arabaya bağlamış ve playlistini açmıştı. Şarkı dinlemektense sakin bir ortam müziği açmayı tercih etmişti.

"Aslında ben yedi yaşındayken biz buraya geldik."

"Öyle mi? Neresine?"

"Melborn tarafına sanırım. Çok net değil. Yanlış hatırlamıyorsam Brighton sahiline gitmiştik. Çok kalabalıktı tabii."

"Orası öyle olur. Bir dakika. Biz de şimdi oraya gidiyoruz?"

"Nasıl?"

"Acaba hiç gördük mü birbirimizi?"

"Bilmem. Ama bir çocuk vardı. Kahverengi saçlı senin gibi çillere sahipti. Yanında ondan biraz daha büyük bir kız vardı. Beraber şarkı söylüyorlardı. Üç gün oraya gittik ve üç gün oradalardı."

"Konuştunuz mu peki?"

"Benim topum yanına gitmişti. Ben de almaya gidince kızar sanmıştım ama gülümseyerek bana vermişti. Sıcak kanlı bir çocuktu."

"Sevgilim o ben olabilirim."

"Ne? Gerçekten mi?"

"İkimizin de aynı olayı yaşaması zor olur bence. Hem ablamla sahile inerdik biz her gün. Üç dört saat otururduk."

"Yani ben seni yıllar önce tanıyormuşum."

"Kader bizi birleştirdi tekrardan."