neighbors

🪷.19

୨⎯ "30.07.22" ⎯୧

"Neden çağırdın beni?"

"Sana da merhaba Yeji."

"Ryujin babamlar beni bekliyor. Dinliyorum?"

"Bana neden böyle davranıyorsun?"

"Nasıl?"

"Böyle işte. Ters, soğuk, kızan biri. Sana bir şeyleri anlattıktan sonra böyle oldun. Çok bahsetmemden mi rahatsız oldun?"

"Ryujin bazen seni anlamıyorum. Benimle dalga mı geçiyorsun? Babama Felix abi başka birini anlatsa babam üzülürdü çünkü babam Felix abiyi seviyor. Bunu tahmin edemeyecek kadar saf mısın?"

"Ne yani sen.."

"Evet Ryujin. Ama yine de seni sevdiğim için her şeyin iyisinin seni bulmasını istiyorum. Umarım o çocuk seni üzmez. Onunla çıkıyorsun diye de derslerini boşlama. Çalış. Ülkenin senin gibi bir avukata ihtiyacı olacak. Kendine iyi bak Ryujin. Üzülür müsün bilmem ama üzülmeni istemiyorum. Sana kötü bir şey olsun istemiyorum. Tek ricam beni unutmaman."

Yeji, arkasındaki kızı gerisinde bıraktı. Aynı zamanda göz yaşlarını da tutmayı bıraktı. Artık bitmişti. Ne Ryujin'i görecekti bir daha ne de aynı ortamda olacaktı. Grupları eskisi gibi olmayacak aralarındaki bağ açılmış olacaktı. Fakat Yeji kendi kendine söz vermişti. Babası onun için her şeyin üstesinden gelmişti. O da yıkılmayacak ve Ryujin'i arkasında bırakacaktı. En azından deneyecekti.

"Ben geldim."

Felix yerinden kalkmış ve kızının yanına ilerlemişti.
"Bebeğim sen ağladın mı?"

"Yalana gerek yok sanırım?"

Hyunjin de kıymetlilerinin yanına gitmişti.

"Hadi sen odana geç üzerine rahat şeyler giy. Hazır olunca bizi çağır. Kız gecesi yapacağız."

Yeji başıyla onaylayıp odasına ilerledi.

"Hayatımda gördüğüm en iyi baba."

Hyunjin bunu duyduğunda kafasını sevgilisine çevirdi.

"Eminim ki birkaç aya kalmadan beni geçeceksin."

"Saçmalama Hyunjin. Sen çok farklısın. Pek çok baba ve anne tanıdım bu meslek sayesinde. Ancak senin gibi ilgilisine sanırım ki hiç rastlamadım."

Hyunjin sevgilisine sıkıca sarılmasının ardından orta boyda bir kutu çıkardı kilerden.

"Elbet bunu kullanmam gerekeceğini biliyordum."

"Bu ne ki?"

"Yeji'nin sevdiği her şey."

"Kendini koymayı unutmuşsun o zaman."

"Hey! Gelebilirsiniz."

Hyunjin bir eliyle kutuyu bir eliyle sevgilisin elini tutuyordu. Üçü de iki kişilik olan yatağa oturmuşlardı.

"Şimdi anlat bakalım neler konuştunuz?"

"Neden böylesin falan dedi. Dedim ki "sence?" Anlamadı veya salağa yattı. Her neyse. Dedim ki "babam Felix abinin başka birini anlattığını duyda üzülürdü. Öyle anladı anca. Sonra onun için olan iyi dileklerimi söyledim ve eve çıktım."

Tabii Yeji bunları sakince anlatamamıştı. Kutudan aldığı mendile burnunu siliyor ve vişne suyunu içiyordu.

"Bu çok olgunca bir davranış Yeji. Seninle gurur duyuyoruz."

"Ayrıca ben ve Felix örneğin çok tatlı. İyi ki bizim kızımızsın."

"Siz de iyi ki benim babamsınız."

Hyunjin ve Felix kendi çocukluklarına dair komik olan her şeyi anlatmışlardı meredeyse. Fakat Yeji bir türlü keyiflenemiyordu.

"Hadi sahile inelim."

"Baba ben gelmesem?"

"Gitmiyoruz o zaman."

"Ama Felix abi.."

"Aması yok tatlım. Seni böyleyken bırakıp eğlenecek miyiz?"

"Uyusak mı?"

"Baban çok yaşlı Yeji."

"Hey? Ben de buradayım?"

"Ağlama baba seviyoruz seni. Şimdi ben aranıza yatmayayım. Babamın yani Hyunjin babamın yanına yatayım siz de yan yana yatmış olursunuz."

"Beraber mi uyumak istiyorsun?"

"Eğer seni rahatsız etmezse Felix abi. Sadece ben hep bunun hayalini kurmuştum."

"Tabii ki yatarız güzelim. Söylememiştim ya ondan şaşırdım biraz. Hadi Hyunjin ışığı kapat da uyuyalım."

"Ya neden ben?"

"Ne o korkuyor musun?"

"Hiç de bile."

Hyunjin küçük bir çocuk edasıyla ışığı kapatıp yanlarına koşmuştu.

"Siz korkmayın diye acele ettim."

"Kesin öyledir."

'' ''
509 kelime yazdim👍👍👍
bunun serefine bir seyler olur umarim
opuyorummm