neighbors

🪷.17

୨⎯ "27.07.22" ⎯୧
"Artık neden erkenden uyandığımızı söyleyecek misiniz?"

Yeji gözlerini ovuştururken arabanın arka koltuğunda sızlanıyordu.

"Kızım sana altıncı söyleyişim. Gideceğimiz yerde öğreneceksin."

Yeji oflayarak kulaklıklarını taktı. Felix ise heyecandan tırnaklarıyla uğraşıyordu. Hyunjin, ellerini tuttu.

"Sakin mi olsan biraz?"
"Deniyorum."

Nihayet kahvaltı için geldikleri mekana vardıklarında Yeji hemen arabadan inmiş ve onlara da acele etmeleri gerektiğini söylemişti.

Rezerve ettirdikleri masaya geçtiklerinde üçü de susuyordu.

"Ben bir lavaboya gideyim." dedi Hyunjin.

Felix daha da gergin hissediyordu. Ortada yanlış bir şey yoktu. Yeji onları asla yargılamazdı. Ki zaten o da Ryujin'den hoşlanıyordu.

"Felix abi iyi misin?"
"Evet canım neden?"
"Rengin beyazlamış sanki. Bir de ellerin titriyor. Hasta falan mısın?"
"Hayır Yeji. Endişelenmene gerek yok."
"Peki."

Yeji bir terslik olduğunu anlamıştı. İçi içini yiyordu. Fakat yanlış bir şey söylerim korkusuyla da bir şey diyemiyordu.

Babası da masaya geldiğinde siparişlerini vermişlerdi.

"Artık söyleyecek misiniz?"

Hyunjin derin bir nefes aldı ve iç çekti.
"Felix ve ben çıkıyoruz."
"Ney"

Felix bu tepki üzerine gözlerinin dolduğunu hissediyordu. Ve sanki küçük bir çocukmuş gibi davrandığını düşünüyordu.

"ÇOK SEVİNDİM! Kızlarla hep bunu konuştuk."

Yeji yerinden kalkıp ikisine de aynı anda sarıldı.
"Felix abi hiç rol yapmayı bilmiyor. Anlamıştım bir şey olduğunu."

Felix ağlamasını daha çok tutamamış ve Hyunjin'e sarılmıştı.

"Ay baba yanlış bir şey mi dedim?"

"Hayır Yeji ben sadece duygulandım."

"Artık üç kişilik bir aileyiz. Bizde mi kalacaksın peki?"

"Kendi evimde kalmayı düşünüyorum."

"Ya ne gerek var üçümüz mis gibi yaşarız."

"Hyunjin sonra ayrıntılı konuşmalıyız bunu. Hem Yeji anlat bakalım. Noldu Ryujin'le?"

"O çocuk için okul kaydını değiştirdi. Yarın konuşacağım. Madem gidiyormuş bilsin artık."

"Peki bu seni ne kadar üzüyor?"

"Çok. Ama içimde tutmaya çalışıyorum. Her neyse ya siz anlatsanıza nasıl çıkmaya başladınız?"

Felix, Hyunjin'e bakıp güldü. Hyunjin bunu nasıl anlatacağını pek bilemiyordu.

"Babanı ucundan şöyle minnacık öptüm. Öyle başladı."

"Oha baba iki saat evden gittim neler olmuş."

"Yeji!"

"Babanı utandırmayalım şimdi. Şey soracaktım ben sana kardeşimin kıyafetleri bende kaldı iki yıldır falan dolapta duruyor beğenirsen almak ister misin?"

"Ay seve seve. Şu hayatta babamdan sonra en büyük Felix fanı benim. Seninle ilgili her şeye okayim."

"Yeji! Canım kızım neler diyorsun sen?"

"Gerçekler bunlar baba."

'' '' ''
helllloooo
selamlarr
okuyup oy atmayi utanlar kirici
onun disinda bir yorum bile yapmayi unutmayin CUNKU sizin isteginize gore ilerler fic
optum