neighbors

🪷.24

୨⎯ "09.09.22" ⎯୧

"Tavsiyelerin için teşekkür ederim Jeongin ama evime dönmek istemiyorum."

"Hâlâ evim dediğine göre geri döneceksin."

"Zaten benim evim. Sonradan gelen bir adam için kendi evimi mi bırakacağım?"

"Felix hyungla aranız iyiydi. Ne oldu birden?"

"Başlarda evet iyiydi. Fakat sonradan içimi huzursuz etti. Sanki babama yaranmak için her şeye tamam dedi bana da iyi baba imajı yarattı. Ancak yapmacık geldi bir zaman sonra bunlar. Soğudum. Bir de anlıyormuşçasına yaptığı yorumlar sadece canımı sıkıyor. Sevdiği bir insanı kaybetmemişken beni nasıl anlayabilir?"

"Felix hyung sevdikleri yaşarken onları kaybetmiş biri. Sonuç olarak sen onun aşık olduğu adamın kızısın. Emin ol dışarıdan biri seninle böyle ilgilenmezdi. Ortada baban var diye bu kadar yardımcı oldu. Madem rahatsız olacaktın tavrını başında koyman gerekirdi. Senden yaşça büyük birisi ve en önemlisi o da bir insan Yeji. Kendisi duydu evde istemediğini. Bu çok ağır. Biraz da çevrendekileri düşün. Her zaman sen haklı olamazsın veya senin istediklerin olamaz."

Jeongin sinirlenmişti. Felix ona her zaman yardım eden bir abiydi. Bu denilenleri dinleyemezdi. Resmen ihanet etmiş hissederdi kendini. Masadan kalkıp hesaplarını ödedi ve kafeden ayrıldı.

Yeji hâlâ kendini haklı buluyordu. Hoş, herkes kendini haklı bulur çoğu zaman. Hesabı ödemek için kasaya ilerledi ancak Jeongin çoktan onun hesabını da ödemişti.

Kafeden ayrıldı ve taksiye bindi. Lia'nın evine gidiyordu. Bir yandan da Jeongin'in dediklerini düşünüyordu. Ona haklı gelen bir yanı yoktu ancak bir yandan da vicdan azabı duyuyordu.

"Aptal Yeji." dedi kendine.
"Sen yanlış bir şey yapmadın. Üzülmesi gereken sen değilsin."

Taksiden inip ücreti ödedi ve zili çaldı.

"Hoş geldin."

"Hoş buldum."

-

"Tek yaptığım ona yardım etmekti Hyunjin. Sırf senin kızın diye değil. Mesleğimden ötürü kendime vermiş olduğum bir söz bu. O yaştaki çocukların neler hissettiğini biliyorum. Ve yaşadığı da büyük. Yardımcı olmaya çalıştım sadece. İki üç gün önce bir sorun yoktu. Ryujin'in ölümüyle de beni suçladı.  Dertlerini anlatırken bir şey yoktu da şimdi ne değişti? Artık seninle kalamam Hyunjin. Sen istersen bende kalabilirsin ama ben gelmem."

"Hayır senden özür dileyecek ve geri döneceksin."

"Birtanem ne kendi kızını ez benim için ne de arada kal. Biraz böyle idare et. Olur mu?"

"Ama... Felix tam seninle mutluyken, tam hayatım yoluna girmişken... Lütfen beni bırakma."

"Saçmalama sevgilim. Asla bırakmam seni. Tamam mı?"

Felix sevgilisine sıkıca sarılmıştı. Saçlarına okşarken kulağına şarkı mırıldıyordu.

"Nolur beni bırakma."

"Hyunjin sen istesen bile seni bırakmayacağım. Hele böyle bir sebepten dolayı asla. Tamam mı? Senin canını sıkan başka bir şey mi var?"

"Korkuyorum. Sadece korkuyorum."

"Korkma. Ben seninleyim."

୨⎯ "libby" ⎯୧