neighbors

🪷.33

୨⎯ "06.09.22" ⎯୧

1 hafta sonra

"Hyunjin artık Yeji'yle olan sorunu çözmemiz gerekiyor." Felix bavulundakileri yerleştirirken konuştu.

"İyi de hayatım bizi görünce resmen odasına kaçıyor."

"Belki de senin konuşman gerek? Tek başınıza konuşun. Halledeceğinize eminim."

Hyunjin oflayarak yatağa oturdu.

"Öyle mi dersin?"

"Evet."

"Bu olay bana çok uzak. Aramız hiç bozulmamıştı. Bu kadar uzun sürmemişti. Veya ciddi bir sebepten dolayı küsmemişti."

"Belki de ona da yaşadıkları tuhaf gelmiştir? Yani babasının hayatına biri giriyor birden ve onun odağı değişiyor. Yeji ilgiye alışmış. Ne kadar istemiyorum dese de bu bir gerçek. Bu akşam yemekte konuşun. Sonra bana anlatırsın."

Felix gülümseyerek evden ayrıldı.

Hyunjin ne yapması gerektiği konusunda kararsızdı. Ancak artık konuşmalı ve bu işi bitirmeliydi. Zilin çaldığını duyunca kapıyı açtı.

"Hoş geldin."

"Hoş buldum."

Yeji hemen babasının yanından ayrılınca Hyunjin onu kolundan nazikçe tuttu.

"Yarım saat sonra yemek için aşağı iner misin?"

"İnerim."

Hyunjin mutfağa gidip Felix'le yaptığı yemekleri ısıttı ve masayı hazırladı.

"Yeji! Gelebilirsin."

İkisi de masada birbirlerine bakıyor, yemeklerini doğru düzgün yemiyorlardı.

"Yeji barışmayacak mıyız babacım?"

"Küs sayılır mıydık?" dedi tebessüm ederek.

"Seni ihmal ettiğimi düşündüysen özür dilerim. Ama emin ol her zaman seni düşündüm. Gerçekten bir an olsun aklımdan çıkmadın. Böyle olsun istemiyorum."

"Haklısın baba. Çocukluk yaptım. Felix abiden de özür dileyeceğim."

Hyunjin yerinden kalktı.

"Teşekkür ederim."

Birbirlerine sıkıca sarıldılar.

"Hatta izin verirsen yemekten sonra Felix abiden özür dilemeye gideyim."

"Olur. Gelmemi ister misin?"

"Tek konuşsam?"

"Nasıl istersen."

—————
bir bolum sonra final 🤭