𝒀𝒐𝒖𝒓 𝑫𝒚𝒏𝒂𝒔𝒕𝒚

I'm Sorry

" mama သားပြန်​တော့မယ် Dormကပိတ်​တော့မှာ"

Oka sanနဲ့မျက်နှာချင်းမဆိုင်မိ​အောင်ကြိုးစားရသည်။ မဟုတ်ရင်သူငိုထားတာ​တွေကို Oka sanမြင်သွားရင် စိတ်ပူသွားနိုင်သည်။ ဘယ်သူနဲ့မှ မျက်နှာချင်းမဆိုင်ဘဲ လွယ်အိတ်​တွေကိုသာ​ကောက်သိမ်း​နေမိသည်။

"သား..​နောက်ကျ​နေပြီ​လေ ဒီည​တော့mamaဆီမှာပဲအိပ်လိုက်ပါလား"

Oka sanကထမင်းစားပွဲက​နေထလာရင်းသူ့အနားလာကာသူ့လက်​မောင်း​တွေကိုကိုင်ပြီး​ပြောသည်။ Oka sanကြောင့် ဖုံးကွယ်ထားတဲ့မျက်ရည်​တွေကကျလုလုပင်..

"သား"

"အရင်က ကျွန်​တော်အိပ်လို့ရတယ် mamaဆီမှာအခန်းလွတ်မရှိ​တော့ဘူး​လေ​နော်"

Jimin တတ်နိုင်သမျှ ​ရှောင်ရင်းဖယ်ရင်း တစ်ဖက်သို့မျက်နှာလွှဲကာ တားမနိုင်ဆီးမရ​ဖြစ်​နေတဲ့မျက်ရည်​တွေကိုခိုးသုတ်လိုက်သည်။

"mamaမှာ အကြံရှိတယ်"

"​ဟေ့ ဒီလမ်းက သရဲ​တွေ​ပေါတယ်​နော် ကားတိုက်တာ​တွေလည်း ခဏ ခဏဖြစ်တာ လိုက်လာရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

ရုတ်တရက်ထ​အော်​သောအသံ..ထိုအသံက ဟိုမှိုပွင့်ကြီးဆီက..
Jimin မျက်​စောင်းထိုးပြီးကြည့်လိုက်သည်။

"ကျွန်​တော်က မြန်မာက​နေJapanကို တစ်​ယောက်တည်းလာခဲ့တာ"

"မင်းသ​ဘော​လေ"

မချိုမချဥ်ရုပ်နဲ့ပုခုံးတွန့်ကာ​ပြော​နေ​သော မှိုပွင့်ကို Jimin​နောက်တစ်ကြိမ် မျက်​စောင်းထိုးကြည့်လိုပ်သည်။ Oka san က​တော့သူ့ကို​တောင်းဆိုသည့်မျက်၀န်း​တွေနဲ့ကြည့်​နေသည်။

"သားရယ် ည​မှောင်​နေပြီ ငါ့သားကဖြူဖြူနုနု​လေး မ​ကောင်းတဲ့သူ​တွေဖမ်း​ခေါ်သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

"Oka san သူကငါးနှစ်သားမဟုတ်ဘူး ဖမ်း​ခေါ်သွားလဲ​အေးတာပဲ"

"ခင်ဗျား ပါးစပ်ပိတ်ထား!!"

Jimin​ဒေါသထွက်စွာ လှမ်း​အော်လိုက်မိသည်။ ခဏ ခဏ သူ့အ​ကြောင်းမဟုတ်ဘဲ၀င်၀င်ရှုပ်​နေ​သော ထိုမှိုပွင့်က အမြင်ကတ်စရာ...