"မိုနာ"
"ဟင်"
ဇာပန်းထိုးနေသော ကောင်မလေးကို နောက်ကနေလှမ်း၍အသံပြုလိုက်သည်။ မျက်၀န်းနက်နက်လေးတွေ နှုတ်ခမ်းရဲဲလေးတွေ နက်မှောင်ပြီးလှပတဲ့ဆံနွယ်လေးတွေနဲ့ မင်အိမ်တော်ရဲ့နာမည်အကြီးဆုံးဂေရှားမယ်။ သာမန်အချိန်မလို့ ကီမိုနို ၀တ်စုံ အရောင်ဖျော့ဖျော့ကိုသာ၀တ်ထားပြီး ဆံပင်ရှည်တွေကိုလည်း စည်းနှောင်ထားသည်။
လည်တိုင်ဖြူဖြူလေးနဲ့လည် ဂုတ်လေးကို ဆုကီမေးလေးတင်လိုက်ပြီးနောက်ကနေသိုင်းဖက်လိုက်သည်။
ဆုကီဆိုတာ မိုနာနဲ့အတူတူစံအိမ်တော်ကို ရောက်လာကတည်းက အတူတူသွားလာ လေ့ကျင့်ခဲ့သောသူ။
သွေးရင်းထက်ပို၍ ခင်မင်ခဲ့ကြပြီး ဆုကီလို တဇွတ်ထိုးလုပ်တတ်တဲ့ သူ နဲ့ မိုနာလို နူးနူးညံ့ညံ့ကောင်မလေးသည် လိုက်ဖက်စွာ အတွဲညီခဲ့ကြ၏။
မိုနာကိုပျော့လွန်းသည်ဟု ပြောဆိုခဲ့ကြသော်လည်း ဆုကီအတွက် မထိရက် မကိုင်ရက်သော ဆာကူရာပန်းလေးတစ်ပွင့်..။ ထို့အတူ ဆွတ်ယူ၍လည်းမတတ်နိုင်ခဲ့ပါ။
"ဘာတွေတွေးနေတာလဲ ဆုကီ"
"ဟင့်အင်း မင်းထိုးတာကိုလှလို့ကြည့်နေတာ ဘယ်ပုံကိုထိုးနေတာလဲ"
မိုနာသည် သွားဖြူဖြူလေးများပေါ်အောင်တစ်ချက်ရယ်လိုက်ရင်း
" ဆာကူရာပင်ပေါ်မှာ လှလှပပ နားနေတဲ့ ငှက်ကလေး"
"အဲ့ဒါက.."
"ဆာကူရာပန်းတွေဘယ်လောက်လှလှ ငှက်ကလေးက တစ်ချိန်တော့ပြန်ထွက်သွားမှာပဲ။ ဒါပေမယ့် ဆာကူရာတွေက ငှက်ကလေးနဲ့ရှိတဲ့အချိန်ကိုတန်ဖိုးထားနေတာမျိုးပေါ့"
မိုနာဆီက ပန်းထိုးဇာလေးကို ယူလိုက်ပြီး
သစ်ပင်ကိုင်းခပ်နိမ့်နိမ့်က သစ်ရွက်ပေါ်မှာနားနေတဲ့လိပ်ပြာလေးပုံကိုထိုးလိုက်သည်။
"ဟာ ဆုကီက အကြံကောင်းလိုက်တာ ပိုလှသွားပြီ"
မိုနာက ပြုံးပြရင်း ထိုးပြီးတဲ့လက်ကိုင်ပုဝါလေးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
YOU ARE READING
𝒀𝒐𝒖𝒓 𝑫𝒚𝒏𝒂𝒔𝒕𝒚
Hayran Kurguအချိန်ကာလတွေဘယ်လိုရွေ့ရွေ့ တည်နေရာတွေဘယ်လောက်ပြောင်းပြောင်း ကျွန်တော် Yoongiအနားမှာပဲရှိနေမယ်ဆိုတာယုံတယ်မလား.. ချစ်တယ် ဒါပေမယ့်ကိုယ်ထုတ်ပြောစရာလိုသေးလား Momijiလေး ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးက မင်းကို ဆန့်ကျင်နေရင်တောင် ငါ မင်းကို ယုံထားမှာ သိ...
