Polis Bey Uğur | Texting

19

Uğur telaşla telefonu kapatmış, çıkışa doğru ilerlemişti.
Rüya, şaşkınlıkla Uğur'u izliyordu.
"Uğur, nereye?"
Acele ile peşind takılmıştı.

"Üstünü giy Rüya." Rüya üstüne baktığında, cropunu çıkardığını görmüştü.
"Şaşırma, çok sıcak diye zırladın bende çıkardım."
Rüya gözlerini devirmişdi.

"Rüya, seni eve bırakıyorum sonra beni aramıyorsun."
Uğur, ilk defa bu kadar ciddiydi, Rüya'ya karşı.
Rüya, şaşırmışdı. En fazla telefonda ki adam ne demiş olabilirdi?

Rüya hızlıca üstüne tişört geçirip kapıya geldi.
"Uğur, korkmaya başladım."
Uğur gözlerini kapatıp, sakin bir şekilde mırıldandı.
"Korkma, Rüya."
Derin bir nefes alıp devam etdi.
"Ben ne kadar ki yaşıyorum, korkma, güvendesin."

Rüya, bu konuşma duygusal mı ciddi mi anlamamıştı. Ne demek şimdi bu.
Uğur anlamasını beklemeden, kolundan tutup arabaya getirmişti.
"Arka koltuğa otur ve kafanı kaldırma, neyle karşılacağımızı bilmiyorum."

Rüya şaşkınlıkla oturmuştu. Uğur'a soru sormak istemiyordu. Kafası karışık gibiydi. Ama, çok merak ediyordu. Zeki bir kadındı. Ne yapardı, ederdi bulurdu. Zamana ihtiyacı vardı.

"Rüya, lütfen bir şeyleri çözmeye çalışma olur mu? Beni sadece tehlikeye itmiş olursun."
Rüya, anlamıştı az çok. Tek bir soruyla çözecekti olayı.
Tümünü değil, küçük bir tarafını.

"Eski bir Düşman?"
Uğur şaşırmıştı. Rüya bunu nereden biliyordu.
"Mimiklerinden anlıyorum ki evet."
Evet, Uğur, Rüya'nın bu kadar zeki olduğunu bilmiyordu.
Rüya bugünde çok zeki, maşallah.

"Nereden diye sormayacağım."
Evin önünde durdurdu arabasını.
Ve birkaç saniye bekledi.
"Umarım son kez seninle böyle ciddi konuşuyorumdur."
Hafifçe gülümsedi. Rüya'da rahatlamış gibiydi.

"Umarım son konuşmamız olmaz."
Uğur'un kısık sesle söylediğini, Rüya duymamıştı.

Uğur, Rüya'nın binaya girmesini bekledi. Sonrada arabayı çalıştırarak, eski depoya gitti.

Eski düşmanı, Alfa. Eski dost, eski düşman. Tüm kötü duyguları yeşerten o adam.
Uğur, yer altı adıyla Korku.