Polis Bey Uğur | Texting

15

Bakışlarında hayat bulduğum, bugün Bursaya  taşınıyor. Hayat tarjikomik olaylarla dolu. Üniversitemi, Bursa da okumak için babamı ikna etmeye çalışıyoruz.

"Baba, oranın okulları daha iyi valla!"
Babam asla ikna olmaz, inatçı bir velet gibi mızmızlanıyor.
"Uğur, hepsi senin yüzünden." Babamın çocuk gibi çıkan sesiyle, ve büzdüğü dudaklarıyla kaşlarımı çattı.
"Baba, sen çikolatalı süt içen Sümeyye değilsin." Pick me babam var evet.

"Efendim, komutanım 5 saat sonra otobüs kalkıyor lütfen." Ben şu an bavullarıma ithiyacım olan her şeyi koyacaktım.
Daha sonra zamanla diğer eşyalarımı getirtecektim.
"Bir şartla." Dediği şeyle, umutla yüzüne baktum.

"Uğur'a güvenmiyorum ama seni bir başına bırakamam."
Uğur yazıklar olsun der gibi bakıyordu. Üzülme aslan yeleklim, babam sanada alışır. Bana alışması 19 yılımızı aldı ama boşver.
"Efendim, kaç yıllık askeriniz oldum ben, lütfen ama kalbim kırılıyor."

Babam, suratını ekşitti. "E, baba neymiş şartın?" Babam boğazını temizledi.
"Uğurla eviniz, yakın olsun, mümkünse gece dışarı çıkma, çıkarsan Uğur'suz çıkma."

Uğur gözlerini büyütüp heycanla bana döndü.
"Bavulunu hazırlamak için dört saatimiz kaldı." Kafamı sallayıp, sıkıca babama sarıldım. "Baba, anne, sizi çok seviyorum."

Uğur'un kolundan yapışıp odama taşıdım. Hadi bakalım iş başına.

Biz bir haftadır babama yalvarıyoruz. Annemde zaten istemiyordu, gitmemi. Annemi ikna ettikten sonra biraz kolaylaştı işimiz. Babam birkaç gün önce izin vermişti, sadece benim bugün değil, bir hafta sonra gitmemi istiyordu. Haberi yoktu ki biz Uğur'la bir hafta önceden aynı apartmandan iki ev tuttuk.

Olaylar hızlı gelişti, ama mutluyum be. Bu yüzden sorun yok.

Ee hadi bakalım, yeni maceralar bizi bekler.