Hinata'yı böyle görmekten kesinlikle memnun değildim. Şu an eğer onu takip etmesem neler olacağını düşünmekten kendi hastalığımı unutmuştum. En kötü hissettiren şey de Hinata'nın savaşmak istemediğini görmekti. O intihar düşüncesinden böylesine nefret ederken, ölümü kucakladığını görmek beni bitirmişti. Osamu denen herifle olan hesabımız da daha kapanmamıştı.
Hinata'yı Akaashi adında bir arkadaşımın kliniğine getirmiştim. Burası daha yeni açılmış, temiz ve güvenilirdi. Bizim eve biraz uzak olması tek sıkıntı. Akaashi kesinlikle güvenilir bir arkadaştı. Bana her zaman destek çıkmış ve daha iyisini yapabilmem için tavsiyelerde bulunmuştur. Aşırı olgun olmasına rağmen sevgilisi Bokuto çocuk ruhlu bir insandı. Belki de birbirlerini tamamlıyorlardı? Bokuto'yu da severdim ama benim için aşırı enerjik birisi bu nedenle onunla olan ilişkimiz Akaashi'yle olan ilişkimiz kadar güçlü olamadı. Akaashi ve Kuroo ile paylaştığım şeyler neredeyse Oikawa ile paylaştığım şeylere eş değerdi. Ama kimse Oikawa'yı geçmemişti. Oikawa, benim her şeyimdi. Onun artık olmayışını kabullenmiştim ama o her zaman benim içimdeki bir yara olarak kalacaktı.
"Hey Tobio, iyi gözükmüyorsun." Dedi Akaashi bana kahve getirirken. Elinden kahveyi aldım. Şu an en çok ihtiyacım olan şeylerden biriydi.
"Ben iyiyim ama o iyi olacak mı? Neden uyanmıyor?" Akaashi gülümsedi.
"Merak etme, onu aslında şu an serum uyutuyor. Vücudu da çok yorgun. O yüzden bu uyku ona iyi gelecek." Dedi sırtımı sıvazlarken.
"Kim bu arkadaş bu arada? Sormayı unuttum."
"Oh, Hinata. Yeni ev arkadaşım."
Şaşırmıştı. "Eve birini mi aldın cidden? Oh, böyle dediğime bakma iyileştiğini görmek beni sevindiriyor." Dedi. Oikawa öldükten sonra kimseyle konuşmamış ve eve kimseyi sokmamıştım. Bu yüzden herkes böyle tepki veriyordu.
Bir kaç saniyelik sessizlikten sonra Hinata'nın doğrulmaya çalıştığını gördüm. Yanına yürüdüm hızlı adımlarla. Akaashi de bir kaç ilaç getirmek için odadan çıktı. Hinata ağlamaklıydı. "Kageyama... Eve gitmek istiyorum."
"Endişelenme, burası arkadaşımın kliniği. Bir sıkıntı yok." Dedim. Rahatlamış gözüküyordu. Sarıldım. Belki iyi gelirdim. O bana iyi gelmişti. Uzun zamandan sonra birinin varlığını evimde, yanımda hissetmiştim.
"Kageyama..."
"Efendim?"
"Şimdi Oikawa'nın sana neden aşık olduğunu daha iyi anlıyorum."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
