cemetery/kagehina

18

Sergi yarındı. Evet, yarın. Ve ben heyecanla korku yüzünden uyuyamıyordum. Hinata son dokunuşlar için hala serginin yapılacağı mekanda Kenma'yla beraberdi. Son günlerde çok meşguldü ve onu göremiyor olmak canımı çok sıkıyordu. Onu görsem, beni bir öpse, tüm sorunlarım çözülürmüş gibi hissediyorum.

Uyuyamadığım için sigara içmeye balkona çıktım. Sigarayı yaktım ve balkondan aşağıya sarktım. Biraz sonra Kenma'nın arabası kapının önüne yanaştı. İçinden Hinata indi, sonra da Kenma. Arabanın önünde sarıldılar ve daha sonra Kenma Hinata'yı yanağından öptü. O an kendimi aşağıya bırakmak istedim lakin çok yüksek olmadığı için ölmeyeceğimden korktum. Ama her şeyden çok Hinata'nın beni sevmemesinden korktum.

Her şeyden önce Kuroo Kenma'yı seviyordu ve Kenma bunu biliyordu. Lakin ona hiçbir zaman karşılık vermedi. Gay olduğu biliyordum ve en çok da bu acıtıyordu. Zoruma gidiyordu, Hinata onu mu seçmişti?

Daha sonra Hinata beni görüp el salladı ve hızla binaya girdi. Hiçbir şey yapamadım. Salıncağa oturdum ve sigaramı içmeye devam ettim. Daha sonra anahtar sesi duyuldu ve Hinata yanıma geldi.

"Merhaba Kageyama!"

"Merhaba Hinata."

"Neden uyanıksı-"

"İçmişsin."

"Kageyama-"

"Kuralımızı çiğnemişsin."

"Özür-"

"Özür dileme, Hinata. Zaten yarın her şey bitiyor."

Dedim ve sigarayı söndürdüm. Hızla içeri geçtim ve kendimi odama kapattım. Çok büyük tepki vermiştim ama hem kuralımızı çiğnemiş hem de başkasıyla onu öpecek kadar yakınlaşmıştı.

Her şeyden öte, Kenma temastan nefret ederdi.
Titremeye başladım. Sonunda tekrar aşık olmaya cesaret edebilmişken, bu da neydi? Hata bende miydi?

Umrumda değildi yarın sergiye gitmeyecektim. Hinata'ya destek olmayacaktım. Onu cezalandırma şeklim bu olacaktı. Onun yanında olmayacaktım.

Sonra gözümden bir yaş damladı, güçsüzlüğüm kendini ele verdi. Yine kan, yine kesikler ve güçsüz ben. Odamızda yalnızız. Saplantılı düşüncelerim ve ben.