"Şimdi Oikawa'nın sana neden aşık olduğunu daha iyi anlıyorum." Dedi ve tekrar uykuya daldı Hinata. Akaashi gelip ilaçları baş ucuna bıraktı. Hinata'nın söylediklerini duymamış olması için dua ettim. Hinata, artık daha huzurlu bir ifade ile uyuyordu. Akaashi'ye olanları anlatırken onun yaralarını sevdim. Daha önce kimsenin yaralarını sevdiğimi hatırlamıyorum. Oikawa'nın hiç yarası olmazdı, o hep benimkilerle ilgilenirdi.
Aslında korkuyorum, yeni insanlardan. Yine birilerini kaybetmekten korkuyorum. Akaashi ise yarım yamalak anlatmama rağmen her şeyi anlamıştı.
"Tobio, sadece akışına bırak. Hiçbir şey yapmak zorunda değilsin. Eğer Hinata ile birlikte yazılmışsa kaderiniz, bunun önüne hiç bir şey geçemez."
"Ölüm geçebilir Akaashi, korktuğum şey de bu."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
cemetery/kagehina
Fanfictionmezarlar bizden insanları alır lakin bazen bazı istisnalar olabilir. TW: intihar!
