Once Upon A Time In Pasay

28

Christine's PoV

Narinig ko yung mga sigaw ni Cen kaya sinundan ko kung san siya dinala ng mga pulis. Sa totoo lang muntik na talaga ako kanina... but luckily I was able to react fast... yun nga lang yung kalapit ko sa sidewalk di nakaiwas kaya siya yung nadaganan ng SUV. Ironic how she wore a shirt similar to what I have, pero naaawa ako dun sa babae at sa pamilya niya pag nalaman tong sitwasyon.

Mabilis nakarating ang pulis at medic samin kaya naasikaso agad ako ng first aid. Sa totoo lang dapat dadalhin nila ako sa ospital pero sabi ko andito yung boyfriend ko who's looking for me...

I feel so sorry to Cen. Nakita ko yung takot sa mata niya and how he shakes bago ko siya tinawag kanina.

Dinala na nga niya ako sa ospital and I was checked. Ni hindi ko namalayan na medyo nadamage yung buto ko sa pagkakabagsak ko, buti na lang daw di ulo.

"Magstay ka na lang muna kaya dito?"

"Nako Cen... hindi na. Gastos lang. okay na ko promise"

"Are you sure?"

"Yep. Please calm down. Okay ako, ha? Don't think too much"

Kinuha niya lang ang kamay ko before he lightly kissed them. Inasikaso niya ang mga papeles bago kami tuluyang nakauwi ng bahay, where our son is already waiting. Cen is still helping me kahit sinabi ko nang okay ako. I just let him kasi... medyo tinakot ko naman talaga siya sa nangyari.

"Mama! Papa! Where have you been po? What happened to you mama?!"

"Naaksidente lang konti baby... I can't lift you muna ha?"

"It's okay mama! Basta you rest po so you be healed fast! Di ba papa?"

"Y-yes baby"

"Cen... wag ka naman ganyan... okay ako promise" sambit ko when I see him still worried

"Come on, hug me" sambit ko opening my arm on him. Tinitigan niya ko ng ilang segundo bago siya yumakap pabalik saken

"I... I was so scared... I thought I won't see you alive... I saw a girl with same clothes as you... akala ko... akala ko ikaw yun"

"Ssshh. I'm sorry. I promise next time mag-iingat na ko... and if it'd be better, magpapasama na ko sayo, okay? Wag ka na mag-isip, ha?"

His hug tightened kaya hinayaan ko na muna siya but then our son won't let him, I guess?

"I wanna hug mama too!!" Sambit nung bata running towards my thighs hugging them

"Cheer up, hmm?" Sambit ko pulling away slightly na tinanguan lang niya

He was so hands on in taking care of me and Vince na kahit sabi ko kaya kong tumulong he doesn't let me

"Masspoil na ko niyan, sige ka" biro ko pa sa kanya

"I don't mind. That's my plan anyways" sambit niya trying to smile. Alam kong hindi pa rin siya masyadong okay sa nangyari kanina kaya hindi ko siya iniiwan mag-isa sa ginagawa niya

"Psst" pagtawag ko pa dito

"Hmm?"

"Can I have a smile?" Paglalambing ko

"H-ha?"

"I wanna see your smile... please?" Sambit ko pa pouting my lips on him. Pano ko ba to mapapangiti?

Vincent's PoV

I can't help but let out a sigh sa sinabi ni Christine. I was so scared that this time, I lose her. Ako yung unang muntik nang mawala saming dalawa. I can't help but think earlier na siya naman yung malagay sa masamang sitwasyon ngayon... I can't erase the view of that girl underneath the car... lifeless.

"Hey..." sambit niya sabay lapit at yakap saken

"I... I just can't help but be scared... akala ko talaga... akala ko nawala ka na..." pag-amin ko sa kanya

"It's okay... but see? I'm okay? I can even hug you. Wag mo na isipin yun ha?"

"It's hard..."

"Come on... please? Smile for me?"

"Wag mo na ko tatakutin ng ganon please... hindi ko kaya..."

"Promise... smile na ikaw ha? Ha??" Niyakap ko na lang siya pabalik pagkatapos saka ako ngumiti sa kanya

"Yey!" Sambit niya suddenly holding on to my arms and the next thing I knew she kissed me

"Luh HAHAHA hoy wag ka matulala di mo first time!"

"I suddenly want to take you to our room"

"Hoy ano sinasabi mo?!"

"Come here!" Sambit ko approaching her pero tinakbuhan niya ako

"Ayoko bleh HAHAHAHA"

Wag ko lang talagang malaman na kahit katiting may kinalaman dito si mama. Yun lang talaga.