SECTION F: The Eternal Adventure (Season 3)

CHAPTER 324

YVAINE'S POV:

Kumunot ang noo ko at dahan-dahang umukit ang namamanghang ngisi sa labi ko nang dahil sa biglang ginawa ng babaeng 'to.

Naloko n'ya 'ko. Hindi ko inaakalang nakatago sa maamo n'yang muka na tila ba uto-uto ay isang killer na kayang tumutok din ng patalim.

'Nakakamangha.'

Pero bakit mga ba hindi ko naisip 'to? Si Laxor 'yon. Sigurado akong hindi s'ya magha-hire ng kung sino-sino lang kung hindi ito marunong lumaban.

Marahan akong tumango at ibinaba ang patalim na hawak ko. Naramdaman ko ang pagbaba rin ng kanya kaya't lumayo ako.

Muli akong tumingin sa muka ng babaeng nasa harapan ko at ibinaba ang tingin sa katawan n'ya at muli iyong ibinalik sa muka n'ya.

"Who are you?" mahinahong tanong ko sa babaeng 'to na nakatutok pa rin ang patalim ngunit hindi na ganoon kalapit.

"Why would I tell you?" mariing tanong n'ya na ikinabuntong hininga ko.

"Because I know your boss, miss. And once you hurt me here and he knew what you did? You'll definitely lose your job as a secretary and you'll also lose your life as well." sagot ko at tipid na ngumiti sa babaeng 'to.

Kumunot ang noo n'ya dahil sa sinabi ko. Halatang hindi malaman kung maniniwala ba sa sinasabi ko o hindi pero wala akong pakealam.

Gusto kong malaman kung magigibg valuable ba ang babaeng 'to para sa mga future plans ko o hindi. Gusto kong malaman kung magigibg hindrance ba s'ya at lalong gusto kong malaman kung dapat ko ba s'yang hayaang mabuhay pa.

'But there's something inside me that wants her to live.'

I don't know why. Maybe, because her loyalty wil be wasted? I don't know. But my gut tells me that I should let her live.

"I'm Amanda Wright." sagot nito at ibinaba na ang kanyang patalim. Kumunot ang noo ko at napayuko pa nang marinig ang pangalang yun.

'Amanda Wright…?'

Nah. She's not familiar.

"How about you? Who are you?" tanong n'ya pabalik na s'yang mahina kong ikinatawa.

'I thought my name is famous.'

Seems like I'm wrong.

And that shit offended me.

Pailalim akong tumingin sa kanya at lalong ngumisi. Bigla s'yang napaatras na s'yang ipinagtaka ko ngunit lalo lang ngumisi.

"You… didn't know me?" natatawang tanong ko na naging dahilan para itutok n'ya sa'king muli ang kanyang patalim. Lalo akong napangisi.

"No. I don't." sagot nito habang dahan-dahang umaatras habang nakatutok pa rin sa'kin ang dagger.

Tumayo ako nang maayos habang naka-crossed arms pa rin. Hawak ang dagger sa kaliwa kong kamay ay marahan akong tumango-tango habang marahang binubunot ang baril na nasa kanang side ng dress ko.

"You wanna know me?" tanong ko pa at lalong ngumisi sa kanya. 

Mas mabilis s'yang napaatras habang nakatutok pa rin sa'kin ang dagger. Hays. Akala ko ay malakas ang babaeng 'to. Akala ko ay may katapat na 'ko.

'Yun pala ay hindi pa rin.'

Mabilis ko s'yang sinugod habang hawak-hawak ang dagger sa kaliwa kong kamay at baril naman sa kanan. Inatake ko s'ya habang nakalabas ang dagger at nakatago naman ang baril.