His Gangster Queen

#26: I'm Falling

~*~

Monday

Hindi ko dala ang sasakyan ko. Yes, hindi ko dala dahil si Patrick mismo ang naghatid sa akin sa university. Sabi niya it's part of the contract, ang maging driver ko for a week. Pati nga sa pagkain ko siya na raw bahala.

"Wow, I guess this pretend thing is not bad after all." Komento ko nang nagmamaneho si Patrick.

Ngumisi naman siya at tumango para umagree sa sinabi ko.

"Of course. Also, you can think that I'm Tyler to be comfortable—-"

"No way, that will never happen." Singit ko.

Tumawa naman siya at nagkibit balikat.

"Whatever you say, Adrienne."

I rolled my eyes. Nalaman niya kasing Adrienne ang tawag ni Tyler sa akin kaya ngayon iniinis niya ako sa pagtawag sa akin nun. Yes, iba sa pakiramdaman na may tumatawag ulit sa iyo ng Adrienne at pakiramdam mo na espesyal ka sa kanya habang titawag ito. Pero hindi ko maialis sa sarili ko ang mainis sa ginagawa niya dahil tanging si Tyler lang ang pinahihintulutan kong tunawag sa akin ng Adrienne.

"But you know what, I won't be angry if you want me to be like Tyler. I mean, hindi ko naman siya papalitan. Parang proxy lang. I know you missed him." Sabi niya.

Napalingon ako sa kanya at tinagilid ng ulo ko para suruin siya. Seryoso lang siyang nakatingin sa daan. Sincere ba iyong sinabi niya sa akin? Can he actually really prerend like my dead boyfriend?

Hindi ako sumagot sa sinabi niya at hinilig na lang ang ulo ko sa bintana ng sasakyan. Hindi ko alam kung nagustuhan ko ang simabi niyang gawin ko siyang proxy. It's cool to think na pwede pero parang ang weird. What if matutunan kong mahalin ang gagong ito dahil kamukha niya si Tyler at tinatawag niya akong Adrienne?

Huminga ako ng malalim. Well, I wish he's Tyler.

"Hindi ka ba talaga nag ka amnesia?" Seryoso kong tanong.

Ngumiti lang siya at umiling.

"You're still hoping that I can be Tyler huh?" Natatawa niyang sabi.

Hindi ko na lang siya pinansin. I still have 4 days with him. Paghindi siya si Tyler kakalimutan ko na ang kahibangan na ito.

"Actually to be honest, kahawig ko siya. I mean the features and all pero... mas gwapo lang ako." Sabi niya sabay silip sa akin sa shotgun seat.

I rolled my eyes and made faces. Ito rin ang naobserbahan ko kay Patrick. He loves praising himself. Palagi niya iyon pinapamukha sa akin pero kahit ganun ay pala ngiti siya. Ang lawak ng mga ngiti niya sa akin pati na rin sa lahat. Parang wala siyang problema kung tutuusin.