Döngü

Geçmiş

Avukatın yanından ayrılıp ilk olarak kasanın bulunduğu şubeye doğru yola koyuldu. İlginçtir ki senelerdir Avrupa yakasında yaşamalarına rağmen kasa Anadolu yakasında bir bankadaydı. Bir saatin üzerinde bir yolculuğun ardından bankaya ulaşabilmişti. Bu güne kadar her hangi bir bankada gişe dışında bir işi olmadığı için ne yapacağını bilmeden bir sıra alıp beklemeye başladı. En fazla on veya on beş kişinin sığabileceği kadar küçük bir şubeydi. Şansına çok sıra beklemeden numarası yandı ve gişeye gidip elindeki belgelerle birlikte babasından kalan bir kasası olduğunu anlattı. Gişedeki görevli sistemle biraz uğraştıktan sonra Meral'e müdürün yanına gitmesini söylemişti. Odaya girdikten sonra aynı açıklamaları ona da yaptı. Müdür ise içeriden birini çağırarak gerekli bilgileri verdi ve Meral'e eşlik etmesini rica etti. Meral yanındaki hanımefendi eşliğinde bir odaya girdi, Meral'e numarasını söyleyip beklemeye başladı. Şifreyi zaten avukattan öğrenmişti. Meral bu kasayı öğrendiğinden beri kafasında yazıp çiziyordu fakat hiç ama hiç bu kadar basit bir yer olacağını düşünmemişti. Odadaki kasaların bazı büyük alışveriş merkezlerinde bulunan emanet otomatlarının biraz daha derli toplusu gibi bir hissiyatı vardı. Meral numaralara bakarak kendi kasasını buldu ve şifre ile kapağını açtı.

Orta boylarda ve çekmeceli bir kasaydı. Kapak açıldıktan sonra içerisindeki çekmeceyi çekip önce eline aldı sonra arkasındaki masanın üzerine koydu. İlk gözüne çarpan kasayı boydan boya kaplayan bez bir torbaydı. Yavaşça eline alıp ağzını açtı. İçerisinde hiç azımsanmayacak kadar yüzük ve kolye benzeri takı ile birlikte özenle paketlenmiş bir kutu da vardı. Kutuyu açtığında bir adet alyans ve bir adet yeşil taşlı göz alıcı bir yüzük karşıladı Meral'i. Alyansı eline alıp incelediğinde içinde babasının isminin yazdığını gördü. O an bu iki yüzüğün annesine ait olduğunu anlamıştı. Meral'in bugüne kadar eline geçmiş en anlamlı ve önemli hediyeydi bunlar. Sanki kalbi heyecandan ellerinde atıyordu. Ağlamaya başlamamıştı ama gözleri derin bakışlar eşliğinde ıslanmıştı. İçeride çok zaman harcamak istemediği için annesinin yüzüklerini ve diğer torbayı çantasında ayrı ayrı yerlere koydu. Tekrar çekmeceye yoğunlaştığında bir adet defter gördü. Bu defteri kaldırdığı sırada yüzlük banknotlar halinde birkaç balya dolar çarptı gözüne. Defteri sonra incelemek için çantasına atıp paraları aldı. O an elinde yaklaşık elli bin dolar para tutuyordu. Çekmeceye tekrar bir göz gezdirdi ama birkaç tane kalemden başka bir şey yoktu. Kasayı yerine koyup kapağı kilitledikten sonra elinde paralarla birlikte odadan ayrıldı. Elinde bu kadar para ile bankadan ayrılmasının mantıklı olmadığının farkındaydı. Kapıda bekleyen görevliye bu paraları hesabına geçirmek istediğini söyledi. Görevli hanımefendi, Meral'i sıra olmadan gişeye yönlendirerek yardımcı oldu. Kısa sürede hem parayı hesabına geçirmiş hem de kasayı iptal ettirmişti. Artık bankada işi bitip kapı önüne çıkınca babasından kalan eve gidip gitmemek arasında kararsız kalmıştı.

Havanın kararmasına birkaç saat daha vardı. Aslında bir şeyler atıştırıp eve geçebilirdi. Aklına Uras'ı çağırmakta gelmişti fakat son günlerde çok yoğun olduğunu hatırladı. O yüzden onu da rahatsız etmek istemiyordu. Her halükarda Avrupa yakasına geri geçmesi gerektiği için önce yola koyuldu sonra kararını verdi. Gün ışığı ile birlikte kafasındaki bütün soru işaretlerini ve merakını ortadan kaldırmak istiyordu. Şansına köprüde fazla trafik olmadığından kısa bir sürede bir yakadan diğerine geçebilmişti. Mecidiyeköy'e varması da çok fazla zaman almamıştı. Yürüyerek adresteki caddeyi bulabilmişti, gözleri doğru sokağı arayarak ilerlemeye devam etti. Sokağı görünce ise hemen oraya yöneldi, bu seferde numaraları kontrol etmeye başlamıştı. İki dakika geçmemişti ki apartmanı buldu. Elindeki anahtarlardan biriyle dış kapıyı zorladı ama açamadı. Kilidi değiştirmiş olabilecekleri aklına gelip bazı zillere basıp apartman yöneticisine ulaşmaya çalıştı. En sonunda yaşlı bir amca aşağıya inmişti.