10.BÖLÜM

4.7K 238 35
                                    

Gözlerimi açtığım an midem bulanıyordu. Asrın'ın yatağındaydım ve Asrın'ın banyosuna kusmak istemediğim için ayağa kalkıp koşarak kendi odama gittim. Banyoya girip kapıyı kapatırken klozete eğildim.

İçimi rahatlattıktan sonra kalktığımda aynada kendime baktım.

Ve bok gibi gözüküyordum.

Derin bir nefes aldım. Hasta hissiyatını yaşamıyordum, iğne baya iyi gelmişti belli ki. Biraz burnum akıyordu ama mal gibi hissetmiyordum.

Dün gece aldığım duş saçlarımı bugün de idare ederdi. O yüzden sadece yüzümü yıkadım ve saçlarımı düzeltip çıktım banyodan. Üst katta değildi belli ki. O yüzden alt kata indim. Mutfaktaydı ve yemek yapıyordu

Gerçekten sürekli yemek yapıyordu. Mastercheff Asrın.

"Günaydın." dediğimde bana baktı. Ellerini yıkadı hızlıca ve kurulayıp yanıma geldi. Elini alnıma bastırdı

"İyisin. " dedi. Kafamı salladım.

"Günaydın." dedi sonra. Arkada kalan tezgâha baktım. Tavuk vardı tezgâhta. Daha yapmaya yeni başlamış gibi duruyordu.

"Açsındır otur. Yumurta kıracağım." dedi. Kafamı salladım yeniden.

"Miden nasıl?" dedi ben otururken. "İyi. Rahatladım demin." diye mırıldandım. Kafasını salladı hafifçe. Bir süre sessizce bana yemek yapmasını izledim.

Dün geceyi çok hayal meyal hatırlıyordum. O buz gibi duştan sonrası fazla yoktu. Hastaneye gittiğimizi hatırlıyordum. Döndüğümüzü hatırlamıyordum. Gerçekten garip bir geceydi. Ama en azından iğneden sonra ölü gibi uyumuştum ve uyandığımda iyiydim.

"Sen uyurken Lale aradı." dedi birden. Lale. Onunla en son buluşacağımız gün annem intihar ettiği için görüşememiştik. Okula da gitmemiştim bir daha. Sonra da hasta olmuştum. Kızla bir buçuk haftadır ne konuşmuş ne görüşmüştük.

"Açtın mı?" dedim hemen. Yaptığı omleti ikiye bölüp tabaklara koydu ve masaya karşıma oturdu.

"Hayır"

"Neden?"

"Beni ne şekilde açıklayacaksın çünkü?" dedi. Doğru. Evet.

"Ne zaman aradı?"

"Bir saat geçti. Mesaj falan da attı." dedi. Kafamı salladım. Yemekten sonra arardım.

"Haftaya sınavların başlıyor." dedim birden. Omuz silkti.

"Senin de başlıyor."

"Evet ama..."

"Benim ikinci üniversitem. Asıl sen adam gibi çalış."

"Evime gitmem lazım." dedim. Bir an bana baktı şaşkınca. Sanki canını istemişim gibi bakmıştı hem de. Evime gitmemden daha normal ne olabilirdi ki?

"Hem su işe de başlamamız lazım."

"Sınavlar geçsin başlarız." dedi sadece. Evle alakalı yorum yapmadı ama yapsa da yapmasa da gidecektim. Tüm kitaplarımı toplayıp buraya taşınamazdım ya? Aramızda koca bir çekim var ve ona bakarken içim kıpır kıpır oluyor diye bunu yapabileceğimi düşünmüyordum. Hem benim ayrı bir hayatım vardı. Ayrı bir düzenim.

En basitinden ben yokken apartmanın etrafındaki kedi kopekleri kim beslemişti? Veya ev ne derece pislenmişti? Derslerde epey geride kalmıştım. En azından iki haftadır hiç para kazanmamıştım. Elbette sorun yaşamazdım bununla alakalı. Şu an her şeyi bıraksam beni on yıl götürecek param vardı ama neden bıraksaydım ki?

BİLİNMEYENİ BULMAK (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin