Çocukluğuma Sevgilerle (Mahalle Hikayesi) -TAMAMLANDI-

18

Havaalanında bindiğimiz taksi sonunda mahalleye vardığında Selim abi köşede durmasını söylemişti. Kızlarla üçümüz arka koltukta oturmuş heyecanla dışarıya bakıyorduk. Ben bu mahalleden her uzaklaştığımda deli gibi özlüyordum. Ama bu seferki bambaşkaydı. Bu sefer evleri ağzaçkarı,mahalleliyi üncelemiyordum ben. Kızlar ne var ne yok diye konuşurlarken benim gözlerim tek bir kişiyi arıyordu.

"Borcumuz ne kadar usta?"

Orta yaşlarda ki taksici ne kadar tuttuğuna bakıp Selim abiye döndü.

"120 tl abicim ."

Selim abi elini cebine atıp para çıkarırken bende kapıyı açıp dışarı çıkmıştım arabadan.

Heyecandan yerimde duramıyordum. Kalbim ağzımda atıyor,avuç içlerim terliyordu. Yine aynı köşe başındaydım. İzmir'den döndüğümde bana sarıldığı noktada duruyordum.

Gözlerim hızla etrafı tarıyorken evlerinin önünde Barın abiyle konuşan Savaş'ı görmemle kalbim ağzımda atmaya başladı. Aramızda bir yol mesafesi vardı.

Nasıl da özlemiştim onu.

Bu özlem çok başkaydı. Sabırsızdım bu sefer. Ben daha haftalar öncesinden kafama koymuştum.

Kaçmayacaktım. Ona sımsıkı sarılacaktım. Bu aşkı yaşamaya ihtiyacımız vardı. Birbirimize ihtiyacımız vardı.

Her an vazgeçmekten korkarcasına adımlarımı hızla ona yönelttim. Yolun karşısona nasıl geçyim hatırlamıyorum. Hiçbir şey umursamadım o anda. Sadece ona odaklıydım.

Ne arkamdan seslenen kızlar umrumdaydı , ne de bagajda kalan valizim.

Adımlarım ona yaklaştıkça sabırsızca hızlanıyor giderek koşmaya başlıyordum.

Sonunda yanlarına vardığımda gözkeri bir anlığına bana döndü. Yüzünde inanılmaz bir ifade belirdiğinde o da beni fark etmişti. Suratında ki şaşkınlıpı asla gizleyemeden yüzüme bakıyordu.

Beni görmeyi beklemediği her halinden belliydi. Olsun böylesi daha güzeldi. Bu ifadeyi görmek çok güzeldi..

Bir süre birbirimizi inceledik. O emin olmak istercesine bakıyordu,ben içimde ki hasreti söndürmek istercesine her bir zerresini ezberliyordum.

"Merve hoşgeldiniz."

Barın abiye cevap dahi veremiyordum. Kulaklarımı tüm seslere tıkamış,gözlerime sadece ona bakması için komut vermişti sanki beynim.

Bu adam hep böyle yakışıklı mıydı?

Hep böyle güzel mi bakıyordu bana?

Hep böyle atıyor muydu kalbim onun için?

Nabzım hızlanıyor muydu bir bakışıyla?

Bir şeyler demek için dudaklarını araladığında konuşmasına izin vermeden yüzümde ki geniş gülümsemeyle boynuna atladım.

Yanlış anlaşılmasın sarılmadım. Bildiğimiz üzerine atlayıp koala gibi yapıştım adama. Kollarım boynuna,bacaklarım beline dolanmışken önce bir yalpalasa da kendini çabuk toparlayıp bana sıkıca sarıldı.

Burnunu boynuma gömdüğünde içine çektiği derin nefesi hissetmemle gözlerimi kapattım. Alnımı omzuna yaslayıp mümkünmüş gibi daha sıkı sardım onu.

Çok seviyordum ben bu adamı. Aşıktım. Hatta aşktan daha büyük bir duygu varsa oydu benim ki.

Olmak istediğim yer bu kolların arasından başka bir yer olamazdı.