Merve & ...
Bazı kısımlar "Son Dans" ile bağlantılıdır. Daha anlaşılır olması için önce o kitabı okumanızı tavsiye ederim keyifli okumalar.♡
"Mucizem.." yorgun fısıltısıyla ilk damla bana ihanet edip süzüldü yanaklarımdan.
Sesimi çıkaramıyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Şarkısı: Can Ozan - Hayal Edemezsin.
♡♡♡
Uzandığım yatakta diğer tarafıma dönüp bakışlarımı cama vuran yağmur damlalarına odakladım.
6 ay 13 gün 16 saattir yoktu.
Başlarda ona olan öfkem,sevgim ve özlemimden ağır basıyor olsa bile son bir kaç aydır kelimenin tam anlamıyla acı çekiyordum.
Selim abinin geri dönmesiyle herkes yavaş yavaş eski günlerine dönmüş,Defne çocuklarıyla beraber mutlu evliliğinin sonunda keyfine varmıştı.
Onlar adına öyle mutluydum ki.
Ama sanki bir tek ben kalmıştım acılar içerisinde kıvranan.Hayatına devam edemeyen..
Herkesle arama mesafe koymuştum zamanla. Onlar bu hareketime şiddetle karşı çıksalarda kendimi garip bir şekilde bu olanlardan suçlu hissediyordum.
Hepsiyle aynı anda öğrendin olanları diyen iç sesim haklı dahi olsa tarif bile edemediğim bir ruh halindeydim.
Aylardır yemiyor,içmiyor sadece yatağımın içerisinde göz yaşı döküyordum.
Başlarda beni bu hapsolduğum odadan çıkartmaya çalışsalar bile benden bir tepki alamadıkça onlarda yanıma gelmemeye başlamışlardı.
Yalnız kalmaya ihtiyacım vardı zaten benimde. Sanırım onlarda böyle düşünmüş beni bir süre rahat bırakmak istemişlerdi.
Onu son kez gördüğüm o karanlık gecede daha da deşilmişti kalbimde ki yara.Bir daha da görmemiştim zaten onu.
Kızların söylediklerine göre ertesi sabah şirketteki kalan tüm hisselerini Selim abiye bırakmıştı. Ardından da evini boşaltıp ve kayıplara karışmıştı.
Bir de küçük bir not bırakmış bana vermeleri için.
Hala baş ucumda ki komodinimde duran yıpranmış,ufak beyaz kağıdı aldığımda uzandığım yatakta doğrulup sırtımı yatağın başlığına yasladım.Defalarca kez okuduğum notu katlandığı yerden açtım.
Her kalp kendi mucizesini beklermiş,eğer beni bir gün affedebilirsen kalbim seni bekliyor olacak.
Yapamamıştım ama.
Ne kadar özlesem de affedememiştim. Zamanla içim soğur diye düşünsemde asla öyle olmamıştı.
Hiç küllenmeyen bir alevdi bu his.
Üzerimde ki yorganı sıkıntıyla fırlatıp çıplak ayaklarımı soğuk,parke zemine koydum.
Bakışlarım karşı duvarda asılı olan aynaya değdiğinde yansımamdan gördüğüm silüetle yüzümü buruşturdum.
