•|𝗖𝗛𝗘𝗖𝗞 𝗠𝗔𝗧𝗘|•

|𝗣𝗮𝗿𝘁:𝟲|

|𝗣𝗮𝗿𝘁:𝟲|
"𝗕𝗹𝗲𝗲𝗱𝗶𝗻𝗴"

"خونریزی"

گرما‌ی آفتاب از پشت شیشه‌ی دودی رنگ به صورت‌اش برخورد می‌کرد و راضی از اینکه ماشین از حرکت ایستاد، بدون تلف کردن وقت از ماشین پیدا شد و در رو بست.

"باید زودتر بهم می‌گفتی اون افسره هم قراره با جیمین بیاد!"

"اول اینکه اون افسره اسم داره و دوم اینکه مطمئنی اگر بهت می‌گفتم می‌اومدی؟"

هوسوک جواب جونگکوک رو داد و هم قدم باهاش سمت فرودگاه حرکت کرد.

"ببین جونگکوک از الان دارم بهت می‌گم اون مرد مثل بقیه‌ نیست که بخوای باهاش گرم بگیری و شوخی کنی، اون یه افسر پلیسه قبلاً هم باهاش برخورد داشتم. با کسی شوخی نداره و مزخرف‌تر از چیزیه که فکرشو می‌کنی."

وارد فرودگاه شدند و گوشه‌ای ایستادند. جونگکوک به سختی داشت خودش رو کنترل می‌کرد تا به حرف هوسوک و هشدار هاش نخنده تا لو نره. توی اون مدت کم، همه جوره با اون افسر لاس زده بود و هوسوک حتی نمی‌دوست جونگکوک دیشب تا صبح درگیر کارهای تزریق خون بوده و برای همین دیر خونه رفته.

هوسوک درحالی که همچنان چشم‌هاش رو بین افراد می‌چرخوند بلکه جیمین رو پیدا کنه، به جونگکوک نگاه کرد. بلافاصله عینک روی چشم‌هاش رو در آورد و اخم‌هاش رو توی هم کشید‌.

"تو مطمئنی حالت خوبه؟"

به‌نظرش وضعیتی که توش قرار داشت عالی‌ترین وضعیت بود. عالی‌تر از این نمی‌شد که تمام این مدت همه چیز رو از هوسوک پنهان کرده بود، از پرسیده شدن همون یک سوال می‌ترسید و هوسوک دست گذاشته بود روی همون یک سوال.

درحالی که سعی داشت طوری رفتار کنه که انگار هیچ اتفاقی نیوفتاده با خونسردی پرسید:

"باید بد باشم؟!"

هوسوک سر تا پای جونگکوک رو از نظر گذروند و دوباره به چهره‌ی رنگ پریده و لب‌های سفید پسر نگاه کرد‌.

"مثل همیشه نیستی، رنگ پوستت خیلی پریده شبیه کسایی شدی که خونریزی شدید داشتن."

جونگکوک نگاهش رو ملتمسانه برای نجات یافتن از دست اون مرد، اطراف جمعیت می‌چرخوند و توی ذهنش به دنبال جوابی نرمال می‌گشت که لحظه‌ای چشمش به جیمین افتاد و رنگ لبخند همراه لب‌هاش شد.

"جیمین شی! نمی‌دونی چقدر از دیدنت خوشحال شدم!"

هوسوک با شنیدن اون حرف، اون هم از طرف جونگکوک ابروهاش رو بالا فرستاد و با چشم‌هایی گشاد شده به جونگکوک نگاه کرد.

"تو همونی نبودی که تا چند دقیقه پیش مُخ منو به‌خاطر اینکه درباره‌شون باهات حرف نزدم می‌خوردی؟"