The Bad Habit (COMPLETED)

17. Invitation

ZAYD'S POINT OF VIEW

"Where's Hickey?" Luminga linga si mama at sumilip sa likuran ko, expecting she'd see Hickey there. Upon seeing no one, disappointment passed through her eyes.

I sighed. Bagsak ang balikat na sumagot kay mama.

"She's not coming here, ma. Tara na po," sabi ko.

Isang linggo na nga pala ang lumipas noong nalaman kong gising na si mama, ngayong araw ang discharge n'ya. The doctor said she's fine. Her body and health is getting better.

'Yun nga lang palagi s'yang nalulungkot at nadidisappoint kada hahanapin n'ya si Hickey at walang Hickey na dumarating.

Nangungulit si mama sa akin habang naglalakad na kami palabas ng ospital.

Kinalabit n'ya ako. "Why, nak? One week nang hindi bumibisita sa akin si Hickey. 'Di ba she told you na babalik s'ya? Bakit hindi mo na s'ya kasama? May nangyari bang hindi maganda sa inyo? Did you two broke up?"

"Ma, no. Nothing wrong happened and we didn't broke up. Wala naman kasing kami. Now, get in the car and stop asking about her. Kasi kahit ako po, hindi ko alam kung nasaan s'ya."

Parang may batong bumara sa lalamunan ko matapos akong mag salita.

Ang sakit pa rin kasi. Isang linggo nang walang paramdam sa akin si Hickey. Lumalala na ang overthinking ko, kasama na roon ang napanaginipan kong bangungot noong huling gabi na nagkita kami ni Hickey.

Isang linggo ring wala s'yang paramdam sa akin nun. Nakakatakot. Nasasaktan ako sa sobrang takot.

Baka....baka mangyari iyong napanaginipan ko. Gago wag naman sana!

Palagi akong pumupunta sa apartment niya to visit and always hoping she'll be there, pero wala. Kahit anino n'ya o bakas ng sapatos n'ya, wala. Isang linggo nang hindi inuuwian ni Hickey ang apartment n'ya.

Lagi rin akong nagpapa update kay Levin, baka sakaling Hickey would show up there. Pero wala rin, isang linggo na rin s'yang hindi pumapasok sa trabaho.

No text, no calls, no updates from her. Hindi ko man lang alam kung nasaan s'ya. Hindi ko rin alam kung saan ang address ng bahay ng tito at tita n'ya. Hindi ko rin mahagilap ang tita n'ya sa ospital. Kahit si Dwight Morpheus hindi ko na rin nakita.

Nasaan ba kasi sila? Did they get married? Fcking no please! I want my baby back. I want Hickey to be mine alone.

God, no please. I don't want my nightmare to happen. I'd die in pain if that happens. I'd fcking die in pain.

»

"Nak?"

Napalingon ako kay mama nang tawagin n'ya ang atensyon ko sabay abot sa aking kamay.

"Ayos ka lang ba?" she asked.

Pagod na tango lang ang naisagot ko saka ibinalik ang atensyon sa pagmamaneho. Pauwi na pala kami ngayon, hindi ko man lang namalayan na nag-mamaneho na pala ako. Buti at walang nangyaring masama dahil sa pagmamaneho ko na lumilipad ang isip kung saan-saan.

Bigla bigla nalang kasi akong natutulala at napapaisip kung nasaan na si Hickey ngayon.

I heard someone sighed. "There's something bothering you-

"Mama,"

Gumalaw s'ya sa kan'yang inuupuan at umupo paharap sa akin. "Nak, atleast tell me. I am your mom and I could feel what you're feeling."

Nanahimik muna ako. Trying to compose my self before telling her what's really bothering me.

Mama's right, I have to atleast tell her what's been going on in this messy head of mine.