bu bölüm iki şarkımız var
keyifli okumalar🎧🎵☁️
Bölüm:7
sonunda hope'un beklediği gün gelmişti akşam aylardır hazırlandığı dans gösterisini bir sürü insanın önünde sergileyecekti bunun için sabırsızlansa da aynı zamanda endişeliydi
her an bir aksilik olacakmış gibi olan his içinden gitmiyordu kendisini rahatlatan tek düşünceyse her şey bittiğinde sir marcellio'yla italya'ya gidecek olmasıydı
bir tarafı gerisinde bırakacağı insanları düşünerek üzülse de bir tarafı her şeyin iyi olacağına dair olan inancını koruyordu hayatı için ilk defa ciddi bir kararı bu kadar erken yaşta alacağını hiç tahmin etmezdi
ama yapıyordu işte ailesinden uzakta hiç bilmediği bir ülkede yaşam kuracaktı şimdiden italyanca çok şey öğrenmişti bile
hepsini sir marcellio'ya borçluydu şimdiyse okulun kendileri için ayarladığı kuaföre gitmek için hazırlanıyordu.
***
kuaföre girdiğinde arka dansçılardan lisa, momo,minho ve hyunjin ile karşılaşmıştı kendisine el sallayan dansçılara o da el sallamıştı onlar saçlarına başlamışlardı bile
kendisi de biraz ilerleyip siyah perdenin ardındaki özel bölmeye geçti jimin ve kendisiyle özel olarak kuaförün sahibi ilgilenecekti
jimin kendisini görünce heyecanla elini salladı o da gülümseyip selam verdi ve koltuğa oturdu ve jimin'le bugün hakkında sohbet etmeye başladılar
birkaç dakika sonra içeri 40'lı yaşlarda iki kuaför girdi
saçları yapılmaya başlarken içeri bu sefer elinde poşetle yoongi girdi kısa bir süre hope'la göz göze geldiler
bakışlarını ilk çeken hope olmuştu yoongi elindeki kağıt poşeti jimin'in önüne bıraktı
"istediklerini aldım başka bir şey istiyor musun?" diye sordu jimin'e.
jimin ona bakıp "teşekkür ederim hyung bunlar yeterli " dedi gülerek
yoongi başını sallayıp koltuğa oturmadan önce
"seni ben bırakırım gösteri salonuna"
"hyung ama motorla gidersek saçım bozulur"
"babamın arabasını aldım civciv"
daha sonra elini ensesine atıp kararsızlıkla hope'a döndü "istersen sen de bizimle gel hope daha rahat olur" dedi.
tam hope konuşacakken sir marcellio yanlarına gelip elini hope'un omzuna koymuştu ve "maalesef hope sizinle gelemez onu ben götüreceğim " deyip hope'a göz kırptı
hope'sa onun kendisini bu durumdan kurtarmasına minnetar olup başını salladı ve aynaya döndü.
yoongi "sizin diğer öğrencilerle ilgilenmeniz gerekmiyor mu" diye sordu sinir oluyordu bu herife.
"bugün hope'tan daha önemli olan bir dansçım yok"
"teşekkür ederim efendim ve teklifin için teşekkürler yoongi ama sir marcellio'yla gitsem daha iyi olur"
yoongi bir şey demeden gözlerini devirmiş ve köşedeki siyah koltuğa oturmuştu.
sir marcellio hope'un ensesine kadar uzayan saçlarını okşarken hope huylanarak gülümsemiş ve gözlerini kapatmıştı
onların bu halini izleyen suga adamın onun saçlarını okşayan elini koparmak istedi.
kuaförün tekrardan gelmesiyle sir marcellio hope'tan uzaklaşıp "ben diğerlerini kontrol etmeye gidiyorum tatlım" dedi hope başıyla onayladı.
yoongi jimin'i oturduğu koltuktan izlerken gözü sürekli diğer çocuğa kayıyordu hope'sa kendisinin yüzüne hiç bakmıyordu eğer bugün konuşmazlarsa bir daha hiç konuşamayacaklardı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DANCE | SOPE
Fanfictiontw/yeme bozukluğu Neden ben değil? Neden o? bu iki soru kafamda devir yaparak kendini tekrar etti uzun bir süre. Yıllarca elleri ellerime yakışır mı acaba ya da yanında güzel durur muyum diye düşünmüştüm. Durmazmışım. Ben Yoongi'ye hiç yakışmazmışım...
