tw/yeme bozukluğu
Neden ben değil? Neden o? bu iki soru kafamda devir yaparak kendini tekrar etti uzun bir süre.
Yıllarca elleri ellerime yakışır mı acaba ya da yanında güzel durur muyum diye düşünmüştüm. Durmazmışım. Ben Yoongi'ye hiç yakışmazmışım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm:8
7 yıl sonra yedi yıl...
koskoca yedi yıl olmuştu ben kore'den italya'ya geleli bu yedi yılda ne mi değişmişti. 24 yaşındaydım. saçım onu bıraktığım renkte değildi.
17 yaşındaki aşk acısı çeken çocuğu 7 yıl önce havaalanında uçağa binmeden önce öldürmüştüm ruhu oralarda kalmıştı
çünkü çok değişmiştim
hem fiziksel hem psikolojik olarak değişmiştim
yeme bozukluğumu biraz olsun arkamda bırakmıştım hala bazen çok yediğimde suçlu hissetsem de sir marcellio beni bu konuda teselli ediyordu.
bu değişiklikle beraber dal gibi olan vücudum sağlıklı kilosuna ulaşmıştı yüzüm eskisinden canlı ve parlak gözüküyordu ve ben hayatı biraz daha fazla seviyordum artık
hayatım güzeldi sabahları kalkıp bir kahve yapıyordum kendime daha sonra venedik'in güzel sokaklarında gezinerek dans salonuna varıyordum
içeride dans eden öğrencilerimle gün boyunca ilgilenip kısa bir arada sir marcellio'yla bir kahve içiyordum. Yoongi'si her şeyin çok tuhaf olacağını düşünsem de yeni hayatımı sevmeye başlamıştım.
17 yaşımdan bu yana değişmeyen tek şey hala çok fazla müzik dinliyor olmamdı ama yine de bazı şarkıları çok uzun zaman geçmesine rağmen açıp dinleyemiyordum bana onu veya o zamanları hatırlatan hiçbir şarkıyı dinlemiyordum
onu düşünerek dinlediğim müzikler...
7 yıl boyunca onları da hiç açmamıştım tıpkı kalbimde saklayıp öldürmediğim duygular gibi.
Yıllar sonra kore'ye dönüyordum. Evime
Sebebi sir marcellioyla birlikte ben okulumu bitirdikten sonra bir dans stüdyosu açmıştık son zamanlarda sosyal medya sayesinde iyi tanınan bir dans stüdyosu olmuştu
jin hyung ve namjoon hyung'la iletişimimi hiç kesmemiştim ben onlara hayatımın nasıl gittiğini anlatıyordum onlarasa bana kendi hayatlarını anlatıyorlardı ama 7 yıl önce olan şeyleri bildikleri için çok fazla yoongi ya da jimin'in konusu açılmıyordu aramızda.
sadece yoongi'nin bundan 6 yıl önce batan bir şirkette prodüktörlük yaptığını jimin'in de dansa devam ettiğini duymuştum şimdilerde ne olduğundan haberim yoktu
jin ve namjoon hyungsa bu ay evleniyorlardı yani resmi olmayan bir şekilde aile ve yakınlar arasında bir düğün olacaktı uzun zaman sonra hem ailemi hem arkadaşlarımı göreceğim için mutluydum
bir de belki yoongi'yi...
Ev...
Tam şu an yedi yıl önce olduğu gibi gitmeden son kez önünde durup baktığım evimin önündeydim bu eve defalarca ağlayarak gelen 17 yaşındaki hope gözümün önünden çok eski bir an gibi geçti
hep takılıp düştüğüm köşeye baktım ve güldüm hala oradaydı evim hiç değişmemişti annem zaten fazla değişiklik seven bir kadın değildi
kapıya ulaşıp zile bastım heyecanlanmıştım elimde olmadan burnumun direği de sızlıyordu uzun zaman sonra ailemi yüzyüze görecektim çok özlemiştim her şeyi olduğu gibi
kapıyı çalıp beklemeye başladım
kapı açıldığında heyecandan çıkmak üzere olan klbimi annemin üzerime atlaması rahatlattı. mis kokusunu evimin kokusunu içime çekerken gözlerim dolmuştu sıkıca kollarımı beline doladım ve gözyaşlarımı bıraktım
uzun zaman sonra evimdeydim.
sonrasıysa tam bir cümbüş tüm arkadaşlarım buradaydı merak ettiğinizi bildiğim kişi mi? o burada değildi işleri fazla yoğun olduğu için gelmemişti ya da belki de beni görmek istememişti bilemiyorum
arkadaşlarım çok büyümüşlerdi hepsi iş sahibi olmuştu jk ve tae matematik bölümünden beraber mezun olmuşlar beraber bir etüt merkezi açmışlardı jin hyung ve namjoon hyung beraber namjoon hyung'un babasının şirketinde çalışıyorlardı
jimin; benim güzel heather'ım o ülke çapında tanınan bir dansçı olmuştu ona bakınca 7 yıl önceki son performansımız geliyordu aklıma italya'dayken defalarca izlemiştim o performansımı. çünkü belki de bir daha hiç öyle bir performans sergileyemeyecektim.
birkaç saat daha beraber evde zaman geçirdik daha sonra çocuklar anne babamdan izin alıp beni akşam içmeye getirdiler.
beraber soju ızgara mekanına gelmiştik kore'de yapmayı en özlediğim şeylerden biriydi jin hyung ve namjoon hyung'un düğünü hakkında konuşup bir yandan da içiyorduk
yoongi sanırım beni görmeye gelmeyecekti ikinci tur teklifi geldiğinde herkes onayladı ve hesabı ödeyip mekandan çıktık namjoon ve jin hyung'un arabasına bindim tae jk ve jimin de onların arabasıyla bara geçeceklerdi
bara vardığımızda içeri geçip büyük bir masaya oturduk önüme menüyü alıp içkilere bakarken aklım hala yoongi'deydi ne olursa olsun gelir diye düşünmüştüm sonuçta biz her şeyden önce arkadaştık
7 yıl boyunca hiç konuşmamıştık ve onu gerçekten özlemiştim acaba o da beni özlemişmidir yoksa çoktan arkadaşlığımızı unutmuş mudur
belki de aşk itirafımı da unutmuştur çoktan ne de olsa çok zaman olmuştu
menüden seçtiğim ağır bir içkiyi garsona söyledim diğerlerinin de siparişini alan garson uzaklaşırken masada sohbetimize kaldığımız yerden devam etmiş bu 7 yıl içinde yaptığımız çoğu şeyi konuşmuştuk
tam artık burada kalacağımı onlara söyleyecekken omzuma konan elle yerimden sıçradım
başımı kaldırıp elin sahibine baktığımda uzun zamandır görmediğim kedi gözlü çocuğu gördüm
tekrardan geldik yuh koskoca 7 yıl olmuş bakalım bundan sonra neler olacak
