DANCE | SOPE

Güzeller Güzeli Hoseok'uma

Hoseok Güzel Bebeğim,Küçüklüğüm,En özel anım ve her şeyim;

Ben yine sensiz bir güne uyandım. Beni terk edip uzaklara kaçmanın üstünden tam 3 yıl 6 ay 22 gün geçti. Neredesin ne yapıyorsun günlerin nasıl geçiyor bensiz,merak ediyorum? Zira benim günlerim ayrılığımız üzerinden uzun zamanlar geçmesine rağmen hala cehennem gibi. Hoseok seni sevecek kadar ve bunu söyleyecek kadar yürekli olmadığım için milyonlarca kez özür dilerim. Defalarca Jimin'e söylediğim aşk sözlerini duymak zorunda kaldığın için de özür dilerim. Sana olan aşkımı ne zaman anladın dersen bunu ben bile bilmiyorum. Bildiğim tek şey seni kendimden korumak isteyecek kadar çok sevdiğim. Sana sevgilim demeye hakkım yok ama beni mazur gör. cesaretsiz yüreğim yüzünden  yüzüne karşı söuleyemediğim bu kelimeyi en azından bu çaresiz mektupta kullanmak istedim. Sevgilim,dünyamın güzeli Hoseok'um umarım iyisindir. Umarım eskisinden çok yemek yiyorsundur. Umarım beni unutup tekrar aşka bir şans vermişsindir.İnsanın yaralarını en güzel aşk sarar. Ben seninkileri sarmayı başaramadım bunun için de özür dilerim Benden kaçtığın yerin sana ne kadar iyi geldiğini duydum. Jin anlatıyor bazen. Her ne kadar yüreğim kaldırmasa da senin için çok mutluyum. Biz sevgilim bir olmayı başaramadık ve yerle bir olduk. Sensizken ne kadar küçükmüşüm ben ne kadar güçsüzmüşüm. Halbuki seni kollarım arasına aldığımda dünyayla savaşacak kadar güçlüydüm. Şimdi en küçük şey için bile çok yorgunum. Hoseok'um özür dilerim. Sen yanımda yokken ölüm çok tatlı geliyor. Bu kalpsiz dünyayı sevebilmek için çok uğraştım olmadı. Şimdi beni kucaklayacak tek şey ölümün soğuk kolları. Hoşçakal Dünyamın Güzeli.

Sevgiler Yüreksiz Aşığın.

Elimdeki mektubu yatağa düşürürken şiddetle ağlamaya devam ettim. Neden bana söylememişti. Az önce evimizi temizlerken bulduğum bu mektubun Yoongi'nin intihar mektubu olduğunu anlamam çok uzun sürmemişti. Neler yaşamıştı o da. Canı ne kadar yanmıştı.

Sesli hıçkırıklarımı duyan Yoongi hızla odamıza daldı. Telaşla yanıma vardığında yataktaki kağıdı görmesiyle eline alıp okumaya başladı.

Üzgün ve şaşkın bir ifadeyle ne diyeceğini bilemez gibi "Hoseok" dedi. Hızla ayağa kalkıp hıçkırarak boynuna sarıldım.

Ya o gece ölmüş olsaydı. Ne yapardım ben.

"Neden yaptın?"

Hiçbir şey demedi sadece özür diledi.

Biraz sakinleşince bana o geceyi anlatmaya başladı.
"B-ben çok kötüydüm o gün. Abimin ölümünü çok tazeydi ve şirkette işler yolunda gitmiyordu. Eve geldiğimde anılarımızın olduğu kutuyu yıllar sonra açtım. Resimlere, bana bıraktığın hatıralara, kolumdaki yaraya yıldız çizdiğin beyaz kaleme, gözyaşlarımı sildiğin minyonlu mendile hepsine baktım. Saatlerce ağladım. Güçsüzdüm Hoseok senin kollarında acımı bu sefer hafifletememek beni çıldırttı. Lavaboya gittim,suratıma baktım. Gördüğüm yüzden nefret ettim kendime zarar vermek istedim. Elime o zamanlar kullandığım hapların hepsini boşalttım. Bileklerimi kesecektim ama senin bana verdiğin bileklik bileğimdeyken kıyamadım kirlenmesini istemedim. Sonrasını hatırlamıyorum birileri gelmiş bana ulaşamayınca hastahanede açtım gözlerimi."

Sarhoş bir anında çaresizce ölmeyi dilediğini anlatması bittiğinde çaresizce gözlerime baktı. Yüzünü ellerim arasına alıp anne şefkatiyle okşamaya başladım. Açtığım yaraları iyileştirdim. Kollarım arasına alıp tüm gece teselli ettim onu. O da benim için ağlamıştı. Şefkatle gözyaşlarımız dinene kadar onu teselli ettim.

O benim gözlerimi öptü ben onun. Biz bu aşk için kocaman bedeller ödemiştik. Ama kazanmıştık. Kendi evimizde kızımız Seji odasında uyurken kollarımda acısını hafiflettim. Biz kazanmıştık. Bu kalpsiz dünyanın gücü bizi ayırmaya yetmemişti.