angels of death | taekook

meleğim

selamlar çiçeklerim umarım iyisinizdir iyi okumalar😽🫶🏻bu arada bilerek birtanem'i bitişik yazıyorum daha çok sıcak geliyor, şarkıyı da açabilirisniz ben yazarken dinliyorum en sevdiğim şarkılardandır🥸🥸
•••

"Hyung yardım etmemiz gerekmez miydi?"

"Ne de çok düşünüyorsun sen sevgilini, nolucak bebeğim azıcık da onlar yardım etsinler."

"Öyle olsun madem."

Hoseok hyung'un bahsettiği kumsala inmiştik, küçük bir kütüğün üzerin de ikimiz birlikte oturmuştuk.

"Hyung burası ne kadar güzelmiş."

"Sana yıllardır diyorum ancak daha yeni kabul ettin, acaba neden?" diyerek gülmüştü.

"Bana diyene de bak, hangi ara yoongi hyung ile bu raddeye geldiniz." tam cümlem bittiğin de telefonu çalmıştı.

"Efendim." yoongi hyung olduğunu düşünmüştüm. "tamam geliyorum şimdi sen bekle." gülerek bana doğru dönmüştü, hoseok hyung'un gülüşü gerçekten her şeye bedeldi, ilaç gibiydi adeta.

"Yoongi bir şeyleri kırmış sanırım ben eve döneceğim malesef. sen de gel istersen?" gülmüştüm.

"Ben de beş dakikaya gelirim, merak etme sen."

"Peki sen bilirsin bebeğim." ardından ayaklanıp saçlarımı karıştırmıştı, eve doğru ilerlerken ben ise denizin en ucuna dikmiştim gözlerimi.

"Sonun da yanlız kalabildik jungkook."duyduğum ses ile irkilmiştim, doğrusu sesin sahibi daha da irkilmemi sağlamıştı.

"Ne işin var burda?" ayaklanmıştım.

"Sana gerçekleri getirdim jungkook." jaehyun karşım da kendin de olmayan bir halde konuşuyordu, belli ki biraz içmiş kafayı bulmuştu.

"Otur bakalım." az önce ayaklandığım kütüğe sırtını yaslayıp kumların üzerine oturmuş bana doğru bakıyordu. taehyung ile konuşmları yüzünden mi bu haldeydi acaba? "Ne gerçeğinden bahsediyorsun?"

"Otur da anlatayım." gereksiz ısrarını dinleyip ben de yanına oturdum.

"Taehyung'a daha önce hiç geçmişini sordun mu?" kalakaldım.

"Veyahut onun hakkın da neler biliyorsun? eminim ki hiçbir şey. Annesi babası var mı yok mu bilmiyorsun. Öğrenmek istedin mi jungkook?belki de istedin ama taehyung anlatmadı." istedim diyemedim.

"Ben biliyorum ama, onu en ince ayrıntısına kadar ezbere biliyorum. Senin bile bilmediğin onca şeyi biliyorum." durdu ve bana döndü.

"Tahmin bile edemiyeceğin kadar yabancısın ona."
söylediklerinden zevk alıyordu ancak gözleri de doluydu,tekrardan önüne dönüp konuşmaya devam etti.

"Hiç sorgulamadın mı? bu kadar mı acizdin bir insana, seninle sadece konuşan birine. neden hayatıma girdi demedin? neden benim hakkım da bu kadar çok şeyi biliyor, neden benim için çabalıyor demedin?" aylardır kaçtığım şeyleri yüzüme vuruyordu, gözlerimin dolduğunu hissediyordum. "Çünkü acizsin jungkook."