ရွာလယ်လမ်းရဲ့ မှောင်မိုက်မှုနဲ့အတူ မိန်းမငယ်ရဲ့ ရှိုက်သံဟာ ရောထွေးလျက်ပင်... သွက်သွက်လျှောက်သော ခြေလမ်းတို့နောက် မပြေးယုံတမယ်လိုက်နေရသည် ။ တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ခံရသော လက်ကောက်ဝတ်နာကျင်နေပေမယ့်လဲ မရုန်းနိုင် .... တဖြည်းဖြည်းနီးလာတဲ့အိမ်လေးဆီ အရောက်တွင်...
''''ခင်..... ''''
အိမ်ရှေ့ ခုံတန်းမှ အလန့်တကြားထလာသော ခိုင့်ကို ဆောင်းအားကိုးတကြီးကြည့်မိသည်
ခင့်... ဒေါသ က်ုဆောင်းအမှန်ပင် တုန်လှုပ်မိသည်.... ရှင်းပြခွင့်ရရန် တယောက်ယောက် ဝင်တားစေလိုသည်....
''''ခိုင်.... အင့်.... ''''
ဆောင်းတို့ဆီ စိုးရိမ်မှု တို့စွန်းထင်းနေသော မျက်လုံးများနဲ့ကြည့်နေသော ခိုင့်ကို အားကိုးတကြီးခေါ်မိသည်... သို့ပေမယ့်
''''မမခိုင်.... ခင်တို့ အိမ်ထောင်ရေးကြားဝင်မပါဘူးလို့မျော်လင့်တယ်..... ''''
ခင့်စကားကြောင့် ခိုင့်ခြေလမ်းတို့ရပ်တန့်လိုက်သည်.... မှန်သည်... ဆောင်းက ခိုင့်သူငယ်ချင်း... ခိုင့် ညီမလေးတယောက်လိုပေမယ့် ခုဟာက ဆောင်းက အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်နေပြီမလား... ခိုင်ဝင်မပါသင့်တော့ပြီ... ခိုင် ခေါင်းတချက်ငြိမ့်ကာ... ခိုင့်အိမ်ဖက်ကိုသာ စတင်ဦးတည်လိုက်သည်... ဆောင်းရဲ့ မျက်ရည်လဲ့သော မျက်ဝန်းတို့ကို လျှက်....
မမခိုင်ရဲ့ ဦးတည်ရာကို မျော်လင့်တကြီးလိုက်ကြည့်နေသော... သက်လျာအား ခင် အိမ်ထဲသို့ဆွဲဝင်လာမိသည်။ ခင် ဒေါသထွက်သမျှကို မပေါက်ကွဲမိအောင် အတော်ထိန်းနေရသည် ဟိုလူအိမ်ရဲ့ ထမင်းဝိုင်းကမြင်ကွင်းဟာ ခင့် မျက်လုံးထဲကမထွက်... ခင်သာ မရောက်ခဲ့ရင် ဘယ်ထိဆက်သွားဖို့ ခများတို့စဥ်းစားထားသလဲ သက်လျာ.....
''''တောက်စ်.... '''
အတွေးနဲ့နာကျင်လွန်းလို့ ခင် ရူးတော့မလို့ပင်... အက်လူနဲ့ပတ်သတ်တိုင်း ခင်တုန်လှုပ်ရမြဲ.....မိန်းမရှိတဲ့အိမ်ထောင်သည် ပါဆိုပြီး ကိုယ်စိတ်ကို ထိန်းခဲ့သလို သက်လျာကိုလဲအကြွင်းမဲ့ယုံခဲ့သည် ။ ဒါပေမယ့်... သက်လျာဟာ အက်လူနဲ့ပတ်သတ်သမျှကိစ္စမှန်သမျှ အရင်ကရောခုရော ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ခင့်အပေါ်မရှိခဲ့....
