'''' .... ဆောင်း...... '''
'''ရှင်.... '''
''''ဟို.. ဟိုလေ........ ''''
ဆောင်း ကို ခေါ်ပြီး ဟိုဟို ဒီဒီ လုပ်နေသော ထွေးညိုဟာ... တစ်ခုခုကို စပ်စုလိုဟန်....
''ပြောလေ ထွေးညို.... ဘာများလဲ..... '''
''''ဟို.... ကလေး... ကလေးလေ အက်တာ.... ''''
'''''နင့် မမခင်က ပြောလိုက်ပြန်ပြီလား...... '''
'''ဟီး..ဟီး... ဟုတ်.... '''
ဒီလိုပါဘဲ .. ဆောင်းတို့ ပြန်လည်အဆင်ပြေ ပြီးကတည်းက... ခင်ဟာ... ဆောင်းကို အရင်ကထက် ပိုပြီး ဂရုစိုက်သလို.... နည်းနည်းလဲ ရှိန်လာသည်ဟု ဆောင်းထင်မိသည် ။... ဒါပေမယ့်... တခုဘဲ.... ကလေးယူမည်ဟု... တွေ့ တွေ့သမျှလူတွေကို ပြောပြနေတာပင်... ဒီအကြောင်းကို ဆောင်းကိုတော့ ခင် တခွန်းမှ မဟခဲ့......
''( ထွေးညိုတော့ ပျော်တယ် သိလား ဆောင်း... အိမ်ရဲ့ဆည်းလဲ လေးတွေ.... '''
''ဟင်း... ဟင်း.... သူတို့က ဆည်းလဲဆို... လူကြီးတွေက လော်ဖြစ်မှာပေါ့... ထွေးညို ရဲ့.....'''
''''ဖြစ်ပလေ့စေ တော်... ထွေးညိုကတော့ ချစ်မှာဘဲ.... '''
''''အေးပါ.. အေးပါ.... သွား... လုပ်စရာရှိတာ သွားလုပ်ချည်တော့.. ခနနေ ခင် ပြန်လာတော့မှာ....''''
'''ဟုတ်... ကဲ့..... '''
အီလေးဆွဲကာ ဖြေပုံက ကလေးအကြောင်းစပ်စုချင်သေးဟန်ဖြင့်.... ဆောင်း ထွေးညို ခေါင်းကို ခပ်စစပုတ်ကာ ပြုံးမိတော့သည် ။
ခနကြာ ထမင်းဝိုင်းတို့ပြင်ဆင်ပြီးသည်နှင့် အိမ်ရှေ့ခုံတန်းသို့ ထွက်ကာ ခင့်အပြန်ကို မျော်ရသည်မှာ ဆောင်းရဲ့ အကျင့်တခုဖြစ်လို့နေပြီ....ခြံဝက တရွေ့ရွေလှမ်းလာသော ပုံရိပ်ငယ်ဟာ... ဆောင်းရဲ့အပိုင်... ဆောင်းဆီသာ ဦးတည်သော ခြေလှမ်းတို့က ဘယ်ဆီရောက်ရောက် ဒီရင်ခွင်ကို သာ ပြန်၍ ခိုလှုံမည်ဟု သက်သေပြသယောင်ပင်......
'''သက်...လျာ...... '''''
ချွဲနွဲ့သောအသံတို့ဖြင့်.... ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ပါသော ချစ်ရသူအား... ပွေ့ဖက်ထားမိသည်။..
'''ပင်ပန်းနေပြီလား.... ခင်.... '''
'''ဟင့်အင်း.... သက်လျာ မျက်နှာလေး မြင်တာနဲ့ အမောကိုပြေလို့...... '''
