ရွာဓလေ့၏ နံနက်ခင်း သည်. လှည်းသံ ခြေသံတညံညံနှင့်.. နိုးထလာသည်... လူတိုင်းကိုယ်စီ လုပ်ငန်းဌာနေသို့ သွားရောက်နေကြသည် ကြောင့်.. ရွာရဲ့ နံနက်ခင်းဟာ သက်ဝင်လှုပ်ရှားနေသည် အိမ်တိုင်းကိုယ်စီ.. ချက်ပြုတ်သံအော်ဟစ်သံ ကလေးသံတို့နဲ့ ...ဆူညံညံရယ်ပါ... ဆောင်းအိမ်ငယ်လေးဟာလဲ မီးခိုးအနည်းငယ်နဲ့ ချက်ပြုတ်သံ ထုထောင်းသံတို့ကြားနေရသည်မှာ အမှန်ပင်...
'''ထွေးညို.. ဘာချက်နေတာလဲ.... '''
မီးဖိုထဲမယ် တကုတ်ကုတ် ချက်ပြုတ်နေသော.. ထွေးညို.. နောက်ပါးမှအသံကြောင့် လုပ်လက်စတို့ ရပ်ကာ.. လှည့်ကြည့်သည်... ခုမှအိပ်ယာနိုးပုံပေါ်သော ဆောင်းသည် ဆံသားတို့ ခပ်ပွပွနဲ့.. ပါးမို့တို့ရဲကာ.. မျက်ဝန်းဝိုင်းဝိုင်း ကို အားယူဖွင့်နေသည်.. တကယ်ကို ချစ်စရာကောင်းတာကြောင့်.. ထွေးညို ဆောင်းနားသွားကာ... ဆံစတို့ကို သပ်ပေးလိုက်သည်..
''ဆောင်း မျက်နှာအရင်သွားသစ်ပါ... ဒီမယ် ကျက်တော့မှာ... သွားသွား... '''
'''အွန်း... '''
သံရှည်ဆွဲကာ.. အိမ်ရှေ့သို့ တရွေရွေ့သွားနေသော ဆောင်းကိုကြည့်ကာ... ထွေးညိုပြုံးမိသည်...
'''အွန်း..အရမ်းစားကောင်းတာဘဲ... '''
'''များများစားနော်... ဆောင်း... ''
''အွန်း... '''
'''ဒီနေ့ကျောင်းနားတယ်မလား... မမခင်နဲ့ အပြင်သွားမှာလား ဟင် ဆောင်း... '''
ထွေးညိုအမေးကြောင့်.. ဆောင်းမျက်နှာလေးဆူပုတ်ပုတ် ဖြစ်လာသည်.. နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတို့ အနည်းငယ်ဆူကာဖြင့်...
'''မသွားပါဘူး... ဆောင်းကိုယ့်ဘာကိုသွားမှာ... ''''
'''ဟမ်... တစ်ယောက်ထဲ ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ.. ဆောင်းရဲ့... ''
'''ဆောင်းအတန်းက... ရင်မောင်တို့ မောင်နှမအိမ်ကိုသွားမှာ.... '''
'''ဟမ်..အက်ကလေးတွေအိမ်က ရွာပြင်နားတောင်ရောက်တော့မှာ ဆောင်းရဲ့ ဝေးတယ်လေ တစ်ယောက်ထဲ ဘယ်လိုသွားမလဲ... '''
'''လမ်းလျှောက်သွားမှာပေါ့.... '''
ထွေးညိုစကားကို... ဆူပုတ်ပုတ် ပြန်ဖြေနေသော ဆောင်းသည် မမခင်ကို စိတ်ဆိုးနေပုံ...
