KARANLIKTAKİ IŞIK

YANGIN

Kumsal: Dalga mı geçiyorsun gece gece. Uykum var şaka yapma.

Alp: Ne şakası ya. Ev yanıyor diyorum kızım, anlamıyor musun ? Çıkmamız lazım.

Cümlesi bittiği gibi beni örtümle birlikte çekti. Biraz daha kendime gelince etrafa baktım. Bütün oda alevler içindeydi, nefes almakta çok zorlanıyordum. Berk'in bağrışını duydum.

Berk: Alp oda da mısınız ?

Alp: Odadayız, buralar alev içinde, gelmeye çalışacağız.

Berk: Tamam, siz iyi misiniz ?

Alp: Ben ve Kumsal iyiyiz... Uzay yok !

Kumsal: Uzay benim yanımda yatıyordu. Ben almaya çalışacağım.

Uzay'ı sarmalayım omzuma aldım. Alp elimi tutum çekiştirmeye başladı.

Alp: Şimdi seni kucaklayacağım. Berk' in yanına gideceğiz. Ama lütfen sende Uzay' ı bırakma. Kapıdan çıkmamız mümkün değil. Berk'in balkonuna çıkalım.

Tam odaya gireceğimiz zaman telefonumu odada bıraktığımı hatırladım.

Kumsal: Ben telefonumu odanda unuttum onu almam gerek.

Bir çılgınlık yapıp ateşlerle yanan koridorda yürümeye başladım. Alp'in çekmesiyle kendine geldim.

Alp: Sen salak mısın yanımda dur diyorum ! Bir şey olacak.

Kumsal: Tamam ne bağrıyorsun ya !

Alp: Keyfimden mi bağrıyorum ? Telefonun zaten bende, sen yana yana gideceksin sonra dönemeyeceksin ben de izleyeceğim dimi ?

Alp kolumdan tutup Berk'in odasına kadar sürükledi.

Berk: Çok şükür odadan çıkmayacağınız diye ödüm koptu.

Alp: Şimdi senin odandan nasıl çıkacağız ?

Berk: Dış kapının önü alev alev. Balkondan atlasak ?

Kumsal: Aynen atlayalımda bir yerlerimizi kıralım.

Berk: Dışarıda itfayeler var duymuyor musun ?

Alp: Başka seçeneğimiz yok o zaman. Balkona çıkıp yardım bekleyelim.

Dördümüz birlikte balkona çıktık. Soğukkanlı davranmaya çalışıyordum ama korkutucuydu. Gecenin beşinde dışarıdan ağlayan çocuk sesleri geliyordu, bütün apartman ayağa kalkmış yardım bekliyordu. Biz alevlerden biraz da olsa uzaklaşmış, balkonda yardım bekliyorduk.

Berk: Nereden çıktı olum bu yangın ?

Alp: Şu evden bir çıkalım apartandakilere yardım edelim, onu sonra öğreniriz.

15 Dakika Sonra~

İtfayeciler merdivenleri uzattıktan sonra aşağı indik, biz Uzay'la kaldırım taşında otururken Alp ve Berk diğer apartman sakinlerine yardım etti. Aparmandaki herkes evden çıktıktan sonra Alp yanına geldi.

Alp: Sormak için biraz geç oldu ama bir şeyin var mı senin ?

Kumsal: Şuan bir şeyim yok, siz iyi misiniz ?

Alp: Bende ve Berk' te sıkıntı yok da millet ölecek nefessizlikten.

Kumsal: Peki şimdi ne yapacağız ?

Alp: Sen Uzay'ı da al sizin eve geç, biz burada bekleyeceğiz. Çocuk var yaşlı var yardımcı olalım.

Kumsal: Tamam ama siz de durmayın, sabah olmadan gelin.

Alp' in yanından ayrıldım, yürüyerek eve gittim. Evin önüne geldiğimde, evin ışıkları yanıyordu, Tuana henüz uyumamış. Cebimden anahtarı çıkarıp eve girdim.