Loving Regine (Completed)

Chapter 22

/Loving Regine Chapter Twenty-two/

KINABUKASAN,hindi maintindihan ni Ogie kung paano siya nakatulog gayong iniisip niya pa rin kagabi kung bakit nag-sorry si Regine sa kaniya.

Pagkababa niya ay nakita niyang may nililinis si Chin. Kalat niya ito kagabi. Hindi niya alam mau nabasag siyang gamit rito.

"Nay,baka bukas at sa susunod pang mga bukas ubos na mga figuring dito."sabi ni Chin

"Hayaan mo na."

Natawa naman si Ogie. Bumati siya sa matanda saka sa dalaga. Tinanong naman niya kung lumabas na ba galing guest room si Regine.

"Hindi pa,hijo. Tulog pa yata."tugon naman ng matanda

"Papasok pa siya 'di ba?"alalang tanong ni Ogie

"Gigisingin ko po si , Ma'am."sambit ng dalaga

"Ako na,Chin."pigil ni Ogie"She's my wife at all."

Kaagad na nilakad ni Ogie ang daan patungong guest room. Batid niyang hindi nagla-lock ng pinto ang asawa kaya dahan-dahan niyang pinihit ang doorknob saka ito binuksan.

Marahan lang siyang umupo sa gilid ng kama ni Regine. Nakatagilid itong nakahiga, nakatalikod siya kay Ogie. Hinaplos naman ni Ogie ang buhok ng asawa.

"Good morning."bati niya saka ngumiti"Pinapakaba mo ako lalo,hon. Hindi ko alam kung bakit tinatago mo sa akin lahat. Naku-curious talaga ako. Sabihin mo na lang kaya?"

Gumalaw si Ogie, tiningnan niya ang mukha ng asawa. Tulog ito,tulog na tulog. Napakagat-labi naman si Ogie.

Sighed."Tapos nag-sorry ka pa kagabi. Para saan naman iyon?"nagtatakang tanong ni Ogie"Purihin mo nga ako ngayon,mabango na ulit ako oh. Tsaka,baka kapag nakita mo ako ngayon hindi mo na isipin si Yael na 'yon. Gagong 'yon."

Nang gumalaw si Regine ay lumayo ng kaunti si Ogie saka itinaas ang kamay.

Sighed."Bakit ganu'n ang tinanong mo sa akin kagabi? Naghihinala ka na ba? Huwag naman sana,nahihiya pa ako. Sige lang,huwag ka munang mapagod kakatago."sabi ni Ogie"By the way, I'll leave you a breakfast,make sure to eat them or else-- huwag na lang,umatake na naman kalokohan ko e."napakamot siya sa kaniyang batok at natawa"Okay, sleep for a while. Boss ka naman doon e. You deserve it,pero huwag habang buhay matulog ha? Sisiguraduhin ko munang,ako muna ang matutulog ng habang buhay bago ikaw."

Kumindat si Ogie. TSS! Ang dami talagang sinasabi kapag tulog ang asawa. Duwag naman kapag gising. Takot ka ba talaga?

"Good morning again and,I love you."napangiti si Ogie"TSS!Sarap naman sa feeling. After eleven years,nailabas din kita."

Uminat-inat si Ogie. Hinalikan niya ang asawa sa noo saka siya lumabas ng guest room. Agad niyang tinungo ang kusina para handaan ng breakfast ang asawa.

It's payback time.;he thought

Nang matapos ay nag-iwan siya ng note sa tasa ni Regine. Wala pa itong tubig. Tasa pa lamang. Saka na siya umalis agad.

Lumapit naman si Chin sa tasa at binasa ang nakasulat dito. Biglang tumirik ang kaniyang mata na ikinagulat ng kaniyang ina.

"Ano'ng nangyari sa'yo?"alalang tanong ng kaniyang ina.

"E kasi naman,'nay e! Ang sweet!"tinuro niya ang tasa sa mesa

Binatukan naman siya ng kaniyang ina.

"Kala may epilepsy ka."umirap ang kaniyang ina at bumalik sa sala.

Sakto namang dumating si Regine. Stretching her arms.

"Good morning!"bati niya sa dalawa,bumati naman ang mag-ina pabalik.

Iginala ni Regine ang kaniyang mata sa kusina. May hinahanap siya. Naglakad siya palabas,wala na rito ang kotse ng asawa. Ibig sabihin,nasa opisina na ito.

"Oy! Kinikilig ako!"sambit ni Chin"Si Sir po, Ma'am?"tanong ng dalaga,tumango si Regine"Kanina pa po umalis,pero bago iyon,nag-prepare po siya ng breakfast!"masayang sabi ni Chin

Hindi alam ni Regine kung paanong nasa kusina na siya ngayon. Hindi niya iyon na pansin na sobrang bilis ng lakad niya.

She sniffed the foods.

It's so damn good!;she thought to herself.

Naagaw ang pansin niya sa tasa. Natawa siya ng makita ang sulat dito.

"I'm sorry about last night. Please eat this or else-- I will eat you. Ogie."basa ni Chin dito

Tiningnan naman siya ng masama ni Regine. Takip ang bibig ni Chin gamit ang kaniyang kamay at halatang pinipigilan na sumigaw.

"Not a good joke."sabi ni Regine at tinanggal ang note saka iyon itinapon sa basurahan dito sa kusina.

Natigil siya at ngumiti.

"Not a good joke but--I appreciate your efforts. Thanks."

Naupo na siya at kumain. Inimbitahan niya rin ang dalawa pero sinabi nitong mamaya na sila kakain. Pagkatapos nito ay as usual,sa hospital pa rin ang bagsak niya.

Magkasiklop ang mga kamay ni Regine sa ibabaw ng kaniyang mesa at sobrang layo ng iniisip. Paano ba naman kasi,hindi niya makalimutan ang mga sinabi ng kaniyang asawa kanina...

"By the way, I'll leave you a breakfast,make sure to eat them or else-- huwag na lang,umatake na naman kalokohan ko e."

Pasimpleng natawa si Regine ng maalala ito.

"Okay, sleep for a while. Boss ka naman doon e. You deserve it,pero huwag habang buhay matulog ha? Sisiguraduhin ko munang,ako muna ang matutulog ng habang buhay bago ikaw."

Napawi ang kaniyang ngiti ng maalala ito. Sighed. Iyon na lang yata ang gagawin niya sa tuwing maaalala ang sakit niya.

"Good morning again and,I love you."

At muli siyang napangiti.

"TSS!Sarap naman sa feeling. After eleven years,nailabas din kita."

Ang kaninang nakangiti ay ngayon napalitan naman ng pagtataka.

You're also confusing me,Ogie. Ano bang sinasabi mo;she thought to herself.