Augustine Vampire / The Vampire Diares

Memories.

Retrospekcja.

Kobieta spojrzała na śpiącego żołnierza, przygarnęła go na chwile do swojego namiotu aby odpoczął, patrzyła na niego z dużą nutką nadziei że nie przyjdzie jej zastępczyni. Brunetka nie chciała by Ta dowiedziała się że rany na ciele mężczyzny się zagoiły, więc musiał on się jak najszybciej wybudzić.
Wzięła małą strzykawkę do ręki i wkuła ją w rękę bruneta, starała się wydobyć całą werbenę z jego organizmu.
Gdy strzykawki jej się skończyły to usiadła, patrzyła na niego i czekała aż się wybudzi.

— Witamy w świece żywych rycerzu — Powiedziała widząc że jego oczy zaczęły się otwierać, uśmiechnięta udając że nie wie kim jest przyłożyła do jego głowy rękę sprawdzając czy nie ma gorączki, nie miał.

— Bardziej stwierdziłbym że martwych — Jęknął cicho wstając do pozycji siedzącej, spojrzał na kobietę urzekająco — Kolejna dama wampirzyca?

— We własnej osobie.

Koniec Retrospekcji.

Ten sam dzień.

Nieznane Pov.

Damon leżał przez parę minut w bezruchu na swoim łóżku, starał się udawać że nie czuje krwi. Zdaje się że Enzo opanował już pragnienie, siedział tam gdzie zazwyczaj , czyli na rogu swojej celi.

— Przypomniałaś sobie wszystko? — Zapytał nagle Enzo, podeszłam do krat i przytaknęłam — A więc jak się nazywasz?

Przez chwilę pomyślałam, nie mówiłam Damonowi jak się nazywam więc mógł kojarzyć mnie tylko z twarzy.

— Ivanka Petrova — Stwierdziłam, następnie spojrzałam na bruneta, w którym kiedyś się zakochałam.

Jego oczy patrzyły w jeden punkt, czoło było zmarszczone tak jakby był zdezorientowany, Lorenzo przytaknął a ja wróciłam do patrzenia na Damona. Nie spojrzał na mnie, wywróciłam oczami i wróciłam na łóżko by odpocząć. Nie miałam pewności że jest noc ale chciałam usnąć. Usłyszałam szepty, cicho jęknęłam i poprosiłam by było odrobinę ciszej ale i tak to nic nie da bo będę wszystko słyszeć.

— Znałem kiedyś jedną Petrove w zasadzie to miała na nazwisko Pierce — Stwierdził a ja spojrzałam na sufit — Przemieniła mnie i została zamknięta w grobowcu, do tej pory tam jest.

Przez chwilę pomyślałam że to mogła być moja matka, ale z opowieści niektórych ludzi to ona uciekała przed złymi, może wampiryzm ją tak zmienił? Mnie też zmienił, ale zostałam przemieniona w wieku dwudziestu lat więc już wiedziałam co jest ze mną nie tak.

Damon Pov.

Siedziałem wpatrując się na leżąca dziewczynę, nie mogłem uwierzyć że jej matką może być Katherine. Mimo że mnie przemieniła to i tak ją kocham i za nią tęsknie. Ivanka była dość skupiona wpatrując się w sufit,zapewne rozmyślałam ale nad czym tego nie wiem.

— Była piękna ale wścibska, rozkochała w sobie mnie i mojego brata, próbowaliśmy uwolnić Katherine ale nie udało nam się to — Stwierdziłem wciąż na nią patrząc, jej klatka piersiowa uniosła się do góry.

Wstała z łóżka lekko się uśmiechając,wzięła kieliszek z krwią i go wypiła. Złapała za kraty i je przekrzywiła, nie miałem pojęcia skąd miała tyle siły ale spodobało mi się to. Gdy kraty były ugięte tak że mogła wyjść, zrobiła to i złapała za klucze, które wisiały na ścianie.
Uwolniła nas, nie mieliśmy na tyle siły by sami otworzyć metalowe drzwi prowadzące do wyjścia.

— Doktor Whitmore wyszedł, pilnuje nas nową pielęgniarka ale teraz usnęła, mamy chwilę by uciec z tego koszmaru — Uśmiechnęła się, kopnęła tak mocno w drzwi że te się wyważyły — Wypiłam trochę krwi pielęgniarki, gdy spaliście.

Wyszliśmy powoli z laboratorium i usłyszeliśmy kogoś śmiech, Iva spojrzała na mnie kiwając głową, poszła pierwsza. Po paru minutach zamiast śmiechu był płacz i krzyk. Brunetka wróciła do nas i powiedziała że już możemy stąd wyjść.

— Spotkamy się jeszcze kiedyś? — Zapytałem kobiety, staliśmy już na ulicy a wiał mocny wiatr.

— Do trzech razy sztuka Damonie! — Krzyknęła próbując przekrzyczeć wiatr — Do zobaczenia Lorenzo!

Zniknęła, poczuliśmy się tak jakby jej nigdy nie było, Enzo spojrzał na mnie a następnie zniknął zostałem sam na pustej ulicy, była noc więc musiałem ją najszybciej dostać się do bezpiecznego miejsca.