Deli - Insane

Bölüm 13

Multimedya Evren fazlasıyla tatlı ♥
2 buçuk ay sonra
F× fotoğrafın güzel olmuş
A× :|
F× teşekkür edebilirsin mesela
F× bu kadar iğrenç biri olduğunu keşke tanışırken söyleseydin
A× üzgünüm böyle olmasını istemezdim
A× sadece mesaj atmamanı istiyorum
F× bence üzgün falan değilsin bencilin tekisin.
Tefonu da kendimi de yatağa atıp ağlamaya başladım. Bir cuma akşamına göre fazla berbat bir geceydi.
Son konuşmamızın böyle olmasını istemezdim fakat, işler hiç yolunda gitmemişti. Ahmet yaklaşık 2 aydır mesajlarına cevap vermiyor, 1 buçuk aydır da koridorda gördüğünde yolunu değiştiriyordu. Beni asıl üzen tarafı da bunları neden yaptığını bilmiyordum. Bu cevabına karşı her şeye rağmen güçlü kalmalıydım. Hem artık gruptan ayrıldığı için pek görmüyordum. Bununla başa çıkabilirim. Umarım. Ağlamaktan yorgun düşüp uykuya daldım.
İki ay boyunca her cumartesi pazar Evrenleydim. Ablam spora çıktığımı düşünüyordu fakat ben bateri dersi alıyordum. Evrenle gittikçe daha yakın oluyorduk. Aşk anlamında değil, fakat, yakındık işte. Kardeş gibi de değil. Hani biriyle vakit geçirmeyi çok seversin ama çıkmazsın, çıkmak zorunda da hissetmezsin ya, tam da öyle.
Umutla Evreni henüz tanıştırmamıştım. Umutun Evrenden haberi yoktu yani. Ama Evren Umutu biliyordu.
-"Lütfen Evren lütfen lütfen lütfen lütfen"
-"O sevimli bakışların bana etki etmez" yanaklarımı da şişirip daha şirin baktım. "Olmaz dedim ya, niye ısrar ediyorsun."
-"Okul bizi seçti Evren. Ahmet ayrılınca, ortada kaldık Evren, hadi nolur. Çalarım demiştin."
-"Bana öyle bakma, bakma dedim. Ya, bakmasana, offf iyi tamam ya." kendini yatağa attı. Uzun bir iç çekişten sonra konuştu "O da gelecekmiş."
-"Şimdi anlaşıldıı. Ya Evren, unutmuştun, anlaştık ya işte ikimiz beraber unutacaktık. Ben de unuttum, yani sayılır. Artık yoklar, ben varım yanında üzülme art-" dudağıma kondurduğu kısa bir öpücükle konuşmam yarıda kesildi. Biraz şaşırmıştım. Biraz mı, BENİ ÖPTÜ, HEM DE DUDAĞIMDAN, HEM DE ÇIKMIYORUZ Kİ, YAA, YAAAA, BENİ ÖPTÜ, o değil de dudakları çok yumuşak ve sıcak :3 Bir süre şaşkın şaşkın ona baktım. Sonra ayağa kalktım ve aceleci olmayan ama yavaş da sayılmayacak bir hızla kapıya doğru yürüdüm. Evden çıktım ve apartmanın önündeki merdivenlere oturdum. Az sonra o da gelip yanıma oturdu. Sessizliği yumuşak bir sesle ben bozdum.
-"Beni öptün" sayıklar gibi, sessiz çıkmıştı sesim. Kafamı ona çevirdim, beni izliyordu. Pişman gibiydi. Ama suratında yapmasam daha çok pişman olurdum dercesine bir ifade vardı.
-"Beni affedebilecek misin? O*'nunla kaç senede bu kadar yakın olamadık. Feza, seninle olmak istiyorum. Lütfen beni mazur gör. Seni seviyorum. Hayatımın geri kalanını senin gülüşünü izleyerek geçirmek istiyorum. Benimle ol."(*=Evrenin 3 senelik eski sevgilisi) Evren. Evren sen, nasıl olur? Duygularımı ayrıştıramıyordum. Gözlerim dolarken, dudaklarım gülümsüyordu. Kaşlarım sinirli mi yoksa masum mu kestiremedim. Boş boş karşıya baktım.
-"Beni öptün."
-"Bak, özür dilerim tamam mı, yapmamam gerekirdi." kafamı tekrar yüzüne çevirdim. Kuvvetlice bir tokat attım. Şaşırmasından böyle bir şey beklemediğini anladım. Beklemeli. Bir kızı pat diye öpersen bu olur.
-"Bir kızı, hatta sevgilin olmayan bir kızı pat diye aniden, hele hele dudağından öpemezsin canım." sinirinden korkmuş gibiydi.
Sonra tekrar karşıya bakıp sırıtmaya başladım. Ama ne piç sırıtma. Kafasını öne eğmişti. Aniden dönüp yanağına bir öpücük kondurdum. Şaşırdı, kolunu omzuna attı ve beni kendine çekti. Ben de omzuna yattım.

Bölüm kısa, ben yorgun, siz yorum. Hadi beyler bayanlar. Sizi çok seviyorum. ♥