They're Just Friends(!)+18|Jikook|✔

24

Yaklaşık üç dakikadır birbirine bakıyordu ikili. Ne Jimin tepki verebiliyor, ne de Jungkook konuşabiliyordu.

Garip bir atmosferdi.

Ve bu atmosferi bozan kişi garson oldu. Elindeki tabakları masaya yerleştirince ikisinin bakışları ayrılıp önlerine konan yemekleri bulmuştu.

Jungkook boğazını temizledikten sonra oldukça kısık çıkan sesiyle konuştu.

''Zaten senden olumlu bir cevap beklemiyordum. Sadece...daha fazla içimde tutmak istemedim.''

''A-anladım.''

Jimin elinde olmadan bakışlarını kaçırıyordu. Elinde değildi, Tanrı aşkına en yakın arkadaşı ona aşkını itiraf etmişti!

''Seks arkadaşlığı işine gelirsek, asla senden yararlanmak için yapmadım. Ihtiyacın vardı ve seni incitmeyecek birini bulmak zordu. Ayrıca senin biriyle yatman düşüncesi...''

Jimin başını sallamakla yetindi. Hâlâ ne yapması gerektiğini bilmiyordu, itirafın şokunu atlatamamıştı.

''Eve döndükten sonra birkaç gün görüşmesek olur mu? Kesinlikle seninle ilgili değil. Sadece...biraz kendimi toparlamam gerekecek, reddedilmek kolay değil sonuçta.''

Buruk bir gülümseme ile söylemişti tüm bunları. Dokunsan ağlayacaktı. Fakat ellerine bakan Jimin bunu fark edememişti.

''Aç olmadığını söylemiştin. Eve gitsek olur mu? İştahım kalmadı benim de.''

''Hıhım.''

Jungkook cebinden çıkardığı yüklü miktarda parayı masaya bıraktıktan sonra bakışlarını Jimin'e çıkardı.

Jimin'in bakışları ise Jungkook hariç her yerdeydi. Aralarındaki gerginlikle arabaya ilerlediler.

Jungkook sürücü koltuğuna oturduğunda Jimin'e bakmadan konuştu.

''Kemerini tak.''

Emir verdiği için kendine küfür ederken Jimin daha harekete geçmeden çevik bir şekilde kemerini taktı.

''Özür dilerim, sana emir vermek istememiştim. Ben...sadece...Ah! Konuştukça daha çok batıyorum.''

''Önemli değil. Eğer yanlız kalmak istiyorsan...arabadan inebilirim?''

''Seni sağ salim eve bıraktıktan sonra yalnız kalmayı tercih ediyirum.''

Sustular. Koskoca bir saat boyunca kimse konuşmadı. Jungkook'un gücü kalmamıştı. Jimin'se konuşmamaya yeminli gibiydi.

Nihayet evlerine vardıklarında Jungkook arabadan inmeden önce, canını ne kadar acıtsa da, titrek çıkan sesiyle konuştu.

''Bu geceyi ve söylediklerimi unutalım olur mu? Aramızın bozulmasını istemiyorum. Beni görmek istemezsen, bağırıp çağırmak istersen seni anlarım. Sadece...Bir tepki vermeni istiyorum.''

''Düşünmem gerekiyor Jungkook, kolay değil. Seni üzmek en son isteye-''

''Eğer beni üzememek için kendi istemediğin bir şey yaparsan aramız daha çok bozulur, duydun mu beni?''

''Duydum.''

''Dediğim gibi birkaç gün görüşmesek ikimiz için de iyi olur. Olur da gecenin bir vakti seni ararsam açma telefonu. Büyük ihtimalle sarhoşumdur.''

Jimin gittikçe kendini suçlu hissetmeye başlarken Jungkook derin bir nefes aldı. Boğuluyormuş gibi hissediyordu.

''Artık eve gitsen iyi olacak.'' Dedi Jungkook. Her an kendini tutamayıp ağlamaya başlayabilirdi.