Żywioł Wojny

27

  - Ashley. - król Tann powtórzył imię swojej córki. Dziewczyna była zupełnie nieobecna. Ponownie uciekła w labirynt własnego umysłu. - Skup się.
- Przepraszam. Miałam ciężką noc. - skierowała wzrok na przeciwną stronę stołu, gdzie siedzieli najważniejsi ludzie narodu ziemi. Mira uśmiechnęła się do niej słabo. Lekkie zmartwienie przebijało na twarzy dziewczyny.
- Ostatnio słabo sypiasz. - władca był wyraźnie zirytowany niedyspozycją księżniczki. Ashley od razu zagotowała się, słysząc jego ton. Zawsze wymagał od niej bycia idealną, choć sam bardzo odstawał od wzorca króla. Zacisnęła mocno zęby i zmarszczyła brwi.
- To zapewne przemęczenie. Poproszę doktor Bay o leki na wzmocnienie. - królowa dostrzęgła gotującą się atmosferę, więc nie czekała dłużej. Ucięła dalszą dyskusję, by wszyscy mogli skupić się na rozmowach. - Wring, kontynuuj proszę.
- Oczywiście. - żołnierz ponownie położył palec na mapie. - Tak jak mówiłem, chcemy rozstawić namioty w północno-wschodniej części Spokojnych Łąk. Księżnika Mira będzie w północnej części, a księżniczka Ashley we wschodniej.
- Nie możemy być w tym samym namiocie? Tak łatwiej będzie nas obronić. - Mira podniosła brew.
- Nikt nie odważy się przeprowadzić ataku całym oddziałem. Jeśli ktoś będzie próbował zamachu na wasze życie, to albo skrytobójcy albo pojedynczy szaleńcy. Dlatego lepiej wykorzystać dwa namioty. - księżniczka ziemi przytaknęła na słowa wojownika. Nie zgadzała się z jego myśleniem, ale to żołnierze byli wprawieni w walce. Wolała nie ingerować w ich kompetencje, choć miała wątpliwości co do skuteczności przedstawionego planu.
- W dodatku chcemy uniknąć wykrycia waszego położenia. Planujemy zmianę miejsca w przeddzień bitwy, na wypadek obecności szpiegów. - oficer z północy włączył się do rozmowy. Przesunął kilka figurek na mapie. - Rozproszymy oddziały wokół namiotów dookoła równomiernie, tak, by nie wiedzieli gdzie dokładnie jesteście. Oczywiście żołnierze będą ustawieni nieprzypadkowo. W razie ataku... - posunął błyskawicznie wszystkie drewniane postaci w dwa miejsca. - ...natychmiast okrążą odpowiednie namioty.
- Czy wszyscy dostali już przydział? - Ashley spojrzała spokojnie na Wringa. Nawet nie próbowała zilustrować w swojej głowie najbliższych dni. Żaden skrupulatnie przygotowany pomysł nie mógł się sprawdzić w istnym chaosie, który zapanuje wraz z pierwszą śmiercią.
- Owszem. Twojego bezpieczeństwa będzie pilnował oddział Ruperta, moja pani. - Wring czuł dumę ze swojego syna. Chłopak imponował królowi i doczekał się zaszczytu bronienia księżniczki. Ashley była jedyną niezadowoloną osobą w tym układzie. Jej zęby ponownie zazgrzytały.
- Świetnie. - uśmiechnęła się szerzej niż powinna. Ostatnimi dniami skutecznie unikała spotkań z chłopakiem, jednak teraz musiała poświęcić mu więcej uwagi, jeśli chciała uniknąć niezręcznych sytuacji na polu bitwy.

***

   Tupot morza stóp przygniatał trawę. Żar lał się z nieba, skraplając czoła żołnierzy potem. Powaga sytuacji dopiero teraz zaczęła docierać do świadomości Aster. Szła ramię w ramię z rodzicami, jednak wiedziała, że nie wrócą razem. Zupełna cisza skłaniała ją do wielu refleksji, ale przede wszystkim rodziła obawy. Nikt z żołnierzy się nie bał. Szli dumnie na pewną śmierć. Przebywanie wśrod nich wprawiało Aster w wisielczy nastrój. Słowa Gaunusa dały księżniczce nadzieję. Uwierzyła w istnienie większej grupy ludzi podzielających jej zdanie na temat wojny. Teraz, idąc otoczona zdeterminowanymi wojownikami, ostatecznie zwątpiła, że kiedykolwiek będzie w stanie wyciągnąć swoich ludzi z nieustającej bitwy.

   Słońce w końcu powoli znikało za horyzont. Tego dnia nie dotrą na Spokojne Łąki. Szli oszczędzając siły, dlatego spędzenie nocy w posiadłości jednego z lordów zostało już wcześniej zaplanowane. Król stanął przed bramą owego dworku. Wielki budynek wzniesiony w skromnym miasteczku imponował stylem, wzbijającym się ponad przeciętność otaczających go domków. Był niczym zamek królewski dla Yarin. Choć mieścina jaką było Raym w niczym nie dorównywała stolicy. Wielki dom miał solidne fundamenty, a jego jasne ściany pokrywał bluszcz. Dookoła rosło mnóstwo zieleni. Wieloletnie drzewa dawały cień na każdym metrze posiadłości. Pod nimi rosła zadbana trawa, przeplatana gdzieniegdzie kwietnikami i małymi ścieżkami. Za budynkiem znajdowała się sporych rozmiarów stajnia. To zapewne tam przyjdzie spać mniej zasłużonym wojownikom. Niektórzy jednak będą musieli zadowolić się odpoczynkiem pod gołym niebem.