DEATH THREATS OF AN ANGEL [COMPLETED]

Chapter 34 Too Late

this Chapter is a chapter, HAHA joke. kung gusto niu po magpadedicate okay lang po hwag po kayong mahiya. ^____^

basta imessage nyo lang ako.^^

 

Chapter 34

Too Late

I texted EL to meet me later at the park, kung san kami naghiwalay dun din kami magbabalikan. paggising ko kanina parang ang saya saya ko kasi narealize ko na kung sino talaga ang mahal ko ayaw ko na din paasahin si Blake kaya bago kami magkita ni EL kakausapin ko muna si Blake

ayoko man syang saktan patuloy lang syang masasaktan sakin. sana makahanap sya ng babae na para sa kanya, yung masusuklian yung pagmamahal nya

^__________^

1pm ko pinapunta si Blake sa park at si EL 2PM

sana maging ma-ayos ang lahat mamaya, naalala ko pa kagabi kung panu ko pinag-isipang mabuti to

~FLASHBACK~

I was about to sleep when I saw two bracelete on my side table the one from EL and the other is from Blake

kinuha ko silang dalawa, alam ko sa sarili ko kung sino ang mahal ko pero natatakot lang ako na masaktan ulit, pero unfair naman kung magtatago lang ako lagi kay Blake, he's been my savior from loneliness pero deserve to be loved back

at hindi ko kayang masuklian yun, mahal ko sya pero bilang kaibigan lang.

pumikit ako. . . . . at nakatulog

de joke lang

nagdasal ako na sana tama ang magiging desisyon ko

alam ko mahal na mahal ako ni EL, handa na kong masaktang muli at sana sa mga darating na problema sa amin sabay naming haharapin

zzz

~PRESENT~

11am na pala makagayak na nga

12:30

papunta na ko sa park

pagkadating ko

andun na agad si Blake, maaga na nga ako ng 10minutes nauna pa din sya

Blake's  POV

tinext ako ni Sophie na magkita daw kami ng 1pm sa park, bigla naman akong kinabahan, bakit kaya?

pupunta ba ko? mukhang alam ko naman kung tungkol saan ang sasabihin nya eh.

makapunta na nga lang.

napaaga ata ako ,12:30 palang andito na ko. kinakabahan kasi talaga ko eh! panay ang hawak ko sa dibdib ko, napakagay naman na to masyado kong kinakabahan

Sophie's POV

"hi" bati ko kay Blake

"oh Sophie andyan ka na pala" bakit parang ang putla ni Blake, may sakit ba sya?

"ahh oo he-he"

ang plastic ng tawa mo Sophie sabi ng other side ng brain ko

"ahh Blake. . " pano ko ba sisimulan to?

"Sophie, pwede mamaya mo nalang sabihin" nagmamakaawa yung mata nya, alam na ba nya? bakit ganun yung mata nya?

tumango ako

tahimik lang kami na nakaupo sa bench dun

"naalala ko nung una kitang nakita dati, nung inaasar ka nila Franz?haha, ang cute mo nun--" kwento nya pero pinutol ko

"Blake"

"Sophie, alam ko kung bakit ako nandito so, hayaan mo muna ako, please?" pagmamakaawa nya. Blake bakit ka ba ganyan?

"di ko na napansin na nahuhulog na pala ko sayo nun, yung pagtingin syo naging hobby ko pa nga eh,hahaha

sayo lang din ako natorpe, naalala mo yung nagtanung ako sayo kung pwedeng manligaw?"

"oo, hahaha hindi nga dapat sagot ko nun eh, sila Franz yung sumagot kaya wala na kong nagawa nun"

"lakas ng kaba ko nun, pero kahit mga kaibigan mo yung sumagot masaya pa din ako that time, sorry pala sa mga notes ng mga may crush sakin ha?"

"okay lang yun! maraming salamat kasi lagi kang andyan para sakin"

"I will always be here for you" then he stood up

sumunod naman ako

"Sophie" sa langit sya nakatingin

"hmm?" sagot ko, nakatingin ako sa kanya

"Sophie"

"hmm?"

"Sophie"

"OH?!" inis kong sagot

tumingin na sya sakin

^__________^

"hahaha, mamimiss kita. alam ko pagkatapos nating magkita ngayon madalang nalang tayo magkikita at kailangan ko na ding magmove-on-so gay-"yung huling sinabi nya natawa ko

"haha, salamat Blake!"

"Sophie. . .can I kiss you?" nagulat ako sa tanong nya

"sige hwag nalang, sorry"nahihiya nyang sabi

"sige kiss na"sagot ko alam ko last na namin na ganitong pag-uusap at pasasalamat ko na din to.

nag-tip toe ako and our lips met

EL's POV

I'm on my way to park to meet my life

when she texted, I got this feeling nervous the other side of my brain keep saying that I shouldn't come but, I can't follow my instinc right now. I have to go to the park

when I arrive there

it surprise me. really surprise me a lot

my heart begin to shutter like a glass

is this her decision? she can tell through words not like this, I surely understand if she tell that she doesnt love me anymore but why this way?

unconciously theres a fluid from my eyes running down to my cheeks

I left that place before someone sees me

I drove faster to get to my sister's home

cemetery

I sat beside her cement cage

started to cry silently

I never cried like this even on my sister's death, why this feeling so painful?

"ate, sana andito ka para damayan ako"

"Im sorry ate but I have to leave"

----------------------------------------

sana nagustuhan nyo. ^^

lovelots

-giibii_jaejae