RUNNING FROM MY MAFIA HUSBAND

CHAPTER 8

        Why people here is acting weird, sa twing nakikita nila ako ay para bang gulat na gulat na parang nakakita ng multo.

Gaya nalang ng nangyari nong isa pang linggo , maybe nung Friday, there was a girl who walking like a pato kung makakending kulang nalang itapun yung pwet nya pakanan at pakaliwa , isang hakbang tatlong kembut daw.

Then when she noticed me bigla syang namutla at tumalikud bigla saakin, masyado din syang pamilyar saakin.

Then nung sabado may dumalaw ding lalaki sa office ni Xy and that was Devela, shock was written on his face when he saw me sitting on the sofa while discussing some reports of financial management. Mas lalo din syang pamilyar saakin, well sya yung lalaking kausap ni Mr. Monaco after the the he was fired me.

Hindi lang si Devela and Smith ang dumalaw ng araw na yun  napadalaw din noon sila Vaughn at Zander.

Zander was quite familiar to me as well but Vaughn was not.

Yung tipong kilalang kilala mo sila pero hindi mo alam kong papaanu ipapaliwanag

At nitong mga nakalipas na gabi, may mga imahe akong nakikita sa aking panaginip but it was blurd hindi ko sila mamukhaan but alam ko kung lalaki ba yun or babae.

Sunday ngayon, napadisisyunan ko na munang magsimaba sa pinakamalapit lang na simbahan, pagkatapos kong magsimba ay umuwi din ako kaagad, nasa tapat na ako ng bahay ng mapalingon ako sa di kalayuan.

I saw a two children, masaya itong naglalaro sa slide well ngayon ko lang din napansin na may park pala dito.

Parang may sariling utak ang aking paa ng kusa ako nitong dinala sa kinaroroonan ng dalawa, nagsitigil naman ito sa pagtatawanan at pag slide.

"Hello po " the girl great me. She has a green eyes hindi sya pure Pilipino.

"Hi there beautiful " I smiled at them at lumapit sa kanila . I think they are 3 years old.

Parehas naman silang lumapit saakin at doon ko lang napansin na kambal pala sila, but the little boy has a color caramel eyes.

Sa hindi ko maipaliwanag na dahilan, bigla akong nakaramdam ng pangungulila kaya walang sabi sabing niyakap sila, yung luha ko ay malapit ng tumulo.

Lalo na nung niyakap din nila ako pabalik, yung puwang sa puso ko ay para bang napunan sa di maipaliwanag na dahilan.

"Are you ok na po ba? " the little boy ask me with worried plaster on his face.

awww so cute.

"Sorry ha, naging emotional ako" tiningnan ko sila isa isa, pilit silang gumingiti habang may pag alalang mababasa sa kanilang mukha.

"What's your name po " magalang na tanung ng batang babae.

"Edele Fate Vanzuela but you can call me Ed for short " I answered. Ngumiti naman ng pagkalapad lapad ang batang babae.

"My name is Xerria and that's Xixto we are 3 years old and 6 months " bibo nitong pakilala.

"Can I call you mommy?"

"But Xixto you have your own mommy right?"

"Our mom left us , she doesn't love us , diba po pag love nya ang isang tao hindi nya to iiwan? thats why she leave because she never love us " May hinanakit na sabi ni Xixto at umiyak ito. Niyakap naman sya ni Xerria.

May kumurot sa aking dibdib, para bang sapul na sapul ako sa binitawan nyang salita , na pamaang ako hindi ko alam kong anu ba nag dapat kong sabihin.

"Ok , ok Xixto dont cry na , mamaya nyan may makakita saatin dito tapos sabihin non pinaiyak ko kayo " Taran tang pagpapatahan ko dito. Pinunasan ko ang luha nito at niyakap.