25x2

14.Czarny Róż

Czarny róż,
nie wiem czy blady czy trup,
nie wiem czy zakochany czy znów,
mówią za mnie obawy i ból,
Czarny róż,
nie mam żadnej maski ani piór,
nie mam żadnej twarzy ani ust,
które powiedzą, że chcą zabić mój,
czarny róż,


Histeria paraliżuje każdy mały krok,
siedzę bez pieniędzy w domu trzeci rok,
byłem naćpany, czemu podałaś mi dłoń?
potrafię jedynie przewracać się z boku na bok,
nie wiem jak zacząć, jak zbudować tobie dom,
chciałbym poświęcić ci wszystko, zabić mrok,
czemu ludzkie oddechy są takie smutne?
są u mnie momenty, w których odciąłbym sobie kroplówkę,
to, że coraz słabiej się czuję, nie jest ważne,
czemu moje oddechy są smutne?
czemu nie bierzesz ich na poważnie?
utknąłem w snach, w których skakałem ze spalonych mostów,
sypnęli mi pyłem w oczy, ukradli moralny kręgosłup,
wiem wszystko, oprócz tego jak nie gubić własnych kroków,
jak w twoim słodkim chaosie mam odnaleźć spokój?


Tłum moich wykreowanych ambicji niesie moją trumnę,
ubierzcie mnie w różowo-czarną koszulę,
męczy mnie ta aproksymacja, to tylko skutek,
tego, że codziennie mam wrażenie, że walczę o każdą sekundę,
o każde tchnienie, o każde spojrzenie,
chciałbym wymazać scenariusze i każde wspomnienie,
przemienić to dobijające przeznaczenie,
i znowu czuć wobec ciebie pragnienie,
nie wiem jak ty, ale ja każdej nocy tęsknie,