Satılık : Karanlık Günler [h.s]

Bölüm-40

BELLA

Onlar gideli neredeyse 20 dakika oldu ama ortalarda yoktular.

Tanrım endişelenmek istemiyorum ama sanki bilerek yapıyorlardı.

Hıçkırık sesini duyduğumda hızlıca arkamı döndüm.Tanrım Anastasia yine ağlıyordu.

Yanına gidip bende onun gibi yere çöktüm.Bana baktığında oldukça şaşırmıştı.Çok normal çünkü normalde onunla bu kadar yakın olmamıştım.

"Ağlamayı kes artık Anastasia."dedim kısık sesimle.

"Onu neden bu kadar sevdin?"

"Gerçekten bilmiyorum.Ama umarım bir sürtük olamdığıma inanmışsındır.

Resmen beni dumur bıraktı.Söylediği söz bizim durumumuzu aklıma getirince kalmaya yeltendim ama koluma sıkıca kavradı ve tekrar oturmamı sağladı.

"Kalkma lütfen"dedi ve başını omzuma yasladı.

"Çok yalnızım Bella sana ihtiyacım var."dedi hüzünlü sesiyle.

Hiç bir çey demedim ve sadece öyle durdum.Yalan söylemek istemiyorum ve açıkçası bende onu çok özledim,ama yaptıklarınıda unutmadım değil.

Ardindan nefes nefese kalmış Niall görünce ikimizde ayaklandık.

"Buldun mu Niall?"

"Hayır.Hiç bir yerde yoklar!"

"Hastanenin arka tarafına baktın mı?"dedi Louis.

"Hayır oraya hiç bakmadım."

"O zaman hep birlikte gidelim."dedim kendimi tutamayarak.

"Peki Ariana ne olacak?"dedi Anastasia.

"Bırak onu,durumu iyi sonuçta,hadi gidelim."

***

Kimseler yoktu.Yağmur dinmiş ama yoğun bir rüzgar vardı.Tanrım burası çok soğuk.

Üzerime sarılan sıcaklığı fark edince ürperdim.Liam üşümemem için şal getirmişti.Her ne kadar gülümsemiş olsada o da çok endişeliydi.

"Lanet olsun!Kim bilir hangi cehenemdeler."dedi Louis tıslayarak.

"Harry bir şey yapmasın?"diye sorunca Liam,biraz afallamıştım.

"Kes sesini!Harry bunu yapmaz,yapamaz."dedim hüzünlü sesimle.

"Çocuklar buraya bakmalısınız!"diye seslenince Niall önden koşarak yanına gittim.

Yere olan bakışlarının aynısını yaptım ve gördüğüm şeyle ağızımdan minik bir çığlık kaçtı.

Herkes benim çığlığımla yanımıza geldiklerinde şaşkınca açılmış gözleri bir yana derin befesler alıyorlardı.

"Olamaz."diye fısıldadı Liam.

Anastasia çoktan Louis'in kucağına bayılmıştı.Benden neredeyse o durumdaydım ama onun aksine midem çok bulanıyordu ve başım dönüyordu.

Yere çöküşüm ile Niall koltuk altlarımdan tuttu ve beni kaldırmaya çalıştı.

Harry'nin ismi ağızımdan çığlıkla çıktı ve göz yaşlarımı şelaleden akan su gibi serbest bıraktım.

Nefeslerim soğuk havada dağılırken,kalbimin ağrısını yeni hissetmeye başlamıştım.

"Bella doktora görünmelisin."

"Hayır ben doktoru değil,Harry'i görmeliyim."dedim acı,hüzünlü ve ağlamaklı sesimle.

"Bella söz onu sana getireceğim,ama şimdi doktora görünmelisin yoksa zarar göreveksin."