Satılık : Karanlık Günler [h.s]

Bölüm-43

"Çekil yolumdan."dedim sinirle.

"Buradan bu kadar kolay çıkabileceğini düşünmüyorsun değil mi?"

"Senin gibi bir herif benim başımdayken,kolay çıkabilmek düşüncesi çok saçma olur."

Babam bir süre sırıttıktan sonra arkamda ki adama baktı.Onu gördüğünde gözleri şaşkınlıkla açıldı ve elini cam masaya vurup kırılmasını sağladı.

"Senin oğlumun yanında ne işin var?"

"Des bu kadar yeter!Artık gerçekleri bilmesi gerekiyor."

"Eğer o ağızından bir tane laf çıksın seni öldürürüm."

"Ben söylemesem bile emin ol bir yerden öğrenecek ve o zaman senin başın yanacak."

Lanet olsun aralarında böyle gizli gizli konuşmaları beni deli ediyordu.

"Biriniz konuşsun yoksa bu elimde ki silahla ikinizi de gebertirim."İkisi birbirlerine baktılar sonra babam başını aşağı eğdi ve gözlerini kapattı.

Yanımda ki adam bana bir kaç adım yaklaştı ve saçlarımı okşadı.Bu durum iki erkek için hiç hoş değil.Özellikle de benim için.

"Harry,sana söyleyeceğim şeyler gerçekten önemli ve belki seni üzebilir ama lütfen beni anla."

"Artık söyler misin?"dedim tıslayarak.

"Des...senin...öz baban değil."

Buna sevinmeli miydim?Yoksa üzülmeli miydim?Ama bu nasıl olabilir ki?

"Senin annenin ilk kocası bendim."

Şaşkınlığımın üzerine elimde ki silah yere düştü ve babamda olduğu yere çöktü.

BELLA

Evimdeydim.Harry ile mutlu olduğum evdeydim.Ama içerisi soğuktu.Ayak seslerini duyuyordum.Aynı zamanda yankılanıyordu.

"Harry nerdesin?"diye seslenince,sesim boşlukta olduğum için yankılandı.

Merdivenlerde gördüğüm gölge,Harry'nin gölgesiydi.Koştum,koştum ve merdivenleri çıkmaya başladım.

"Harry bekle lütfen."

Gölgesi uzun bir koridorun sonunda kayboldu.Uzun koridorun sonunda camdan bir kapı vardı.İçeri yavaşça girdim ve etrafı inceledim.

Her yer dağınıktı.Korkutucu ve ürkütücüydü.Elimi karnıma götürdüğümde çok zayıf hatta hamile kalmadan önce ki karnım vardı.

Bir bebeğin ağlama sesi geliyordu.Gittikçe artan bu ses çığlık atmamı sağladı.Olduğum yere çöktüm ve ağlamaya başlamıştım.

"Korkuyorum...Korkuyorum...Korkuyorum..."diye bir kaç kez fısıldamıştım.

"Korkma."diye bir ses odada yankılandı.Kafamı kaldırdığımda Harry gördüm.

"Harry—"

"Gelme Bella."

"Harry sana ihtiyacım var."dedim ve ona yaklaşmaya devam ettim.

Başını iki yana salladı ve benden uzaklaştı.Artık onu göremiyordum.Koştum ama yine de onu bulamamıştım.

                                                                     ***

Çığlık atarak uyanmıştım.Çok terlemiştim ve derin nefesler alıyordum.Elimi karnıma götürdüğümde biraz da olsa rahatlamıştım.Tanrım bebeğime bir şey olmamış.Şuan gerçekten çok mutluyum.