Satılık : Karanlık Günler [h.s]

Bölüm-19

Hayatım gözlerimin önünden kayıp gitti bile. Hayallerim vardı,hem de büyük hayaller. Sevdiklerimle birlikte büyük bir mutluluk istedim. Onlarla birlikte yaşayacağım bir mutluluk. Ama bunlar sadece hayal diyorum artık. Çünkü bu hayat benim mutlu olmamı istemiyor.

Nefesim daraldığı ve artık gözlerimi tamamen kapatmaya az kaldı. Yüce İsa affet beni. Acım büyük dayanamıyorum.

Gözlerimi tamamen kapamayı umarken saçımdaki baskıyla küvette doğruldum. O kadar nefessiz kalmıştım ki derin derin nefesler alıyordum. Sıkı kapattığım gözlerimi araladığımda karşımda Zayn'i gördüm.Çatık kaşları beni delip geçiyordu.

Yanağımda hissettiğim baskıyla kafam sola döndü. Acımamıştı ama hafif sızlamıştı.Gözlerimi tekrar açtığımda bu sefer sağlıklı düşünmeye başlamıştım. Zayn'e tekrar baktığımda korkuyla bana bakıyordu. Ve işte yine ağlıyordum.

''Zayn ben--''

''Şimdi değil önce kendine gel.'' deyip küvete, bana doğru eğildi ve beni kucağına aldı. Kollarımı boynuna dolayıp başımı göğüsüne yasladım. Ağlamamak için zor duruyordum. Neden Zayn? Beni neden kurtardın? Bunu sormayı çok istiyordum.

Beni hafifçe yatağa oturturdu. Bana yine o korku dolu bakışlarını sergilerken tekrar banyoya girdi. Ben şuan yaptığım şeyin şokunu bir türlü atlatamıyordum. Zaten soğuk sudan çıktığım için çok üşüyordum. Kısa sürede Zayn, elinde bir havluyla geri geldi. Havluyla beni sardı ve kendine bastırdı. Hareket etmek bile istemiyordum. Sadece sürekli böyle huzurlu kolların içinde olmak istiyordum. Kısacası biraz sevgi istiyordum. Çok mu zor zararsız birinin saçını okşamak?

''Bella seni giydirmeliyiz." dediğinde ne zaman kapatığımı bilmediğim gözlerimi açtım.

''Tamam." dedim kısık sesimle.

''Pijamaların nerde?''

''Çekmecede.'' Yerinden kalktı ve yatağın başında duran çekmeceden pijamamı aldı. Yavaşça bana yaklaşarak tam önümde durdu.

''Giydirmemi ister misin?'' Sertçe yutkundum. Hareket edecek halim yoktu.

Kapının aniden açılmasıyla karşımda Harry'i gördüm. Lanet olsun beni ıslakken, Zayn'de elinde pijamalarımla gördü. Umarım yine korktuğum şeyler olmaz. Aslında olsa bile umurumda değildi. Yani sanırım.

''Siz ne yapıyorsunuz burda?'' Zayn bana döndü ve rahatlamam için bir bakış attı.

''Bir şey olmadı Harry. Biz seninle biraz konuşalım mı?''dedi Zayn ciddi bir şekilde.

Zayn odadan önce çıktı,Harry bana sanki 'sonra görüşücez' diye bir bakış attı ve Zayn'in arkasından gitti. Lanet olsun Zayn neden kurtardın beni?

Harry'nin Ağızından

Zayn ve Bella arasında ne oldu bilmiyorum ama emin olduğum bir şey var; bunları onlara ödeteceğim. Zayn'i omuzlarından tutup sertçe duvara yapıştırdığımda boğazını sıkıca tuttum ve hafifiçe sıktım.

''Ne bok yedin benim kızımla?'' dediğimde sırttı. Bu beni daha çok deli ediyor.

''Senin kızın mı? O senin kızın olsaydı şimdi böyle olmazdı." Bu sefer daha çok sıktım. Sanki hiçbir şey hissetmiyordu.

''Dokundun mu ona?'' diye tısladım.

''Sen aptalsın.''

''Lanet olsun ona dokundun mu?'' Bu sefer evi sarsacak şekilde bağırdım.

''İntihar ediyordu." Bu dediğine gözlerimi kocaman açtım. Bunu yapar mıydı?

''Sen... Bella... Y-Yani...''