Satılık : Karanlık Günler [h.s]

Bölüm-41

BELLA
Hastaneye kontrole gelmiştik.Hiç halim yoktu.Neredeyse 2 gündür yoktular ve bu beni daha çok korkutuyordu.
"Bayan Thorne,gerçekten iyi gidiyorsunuz.Yalnız fazla stres altında kaldığınız için rahim yerinden oynamış."
Bu durum karşısında gerçekten panik atak geçirdim.Harry'nin acısı üzerine birde bu acıyı yaşayamam.
"Bebeğim nasıl?Ona bir şey mi oldu yoksa?"
"Sakin ol Bella."dedi Anastasia.
Evet bu doğru.Onunla birlikte gelmiştim.Zendaya ortalarda yoktu ve bende Anastasia ile gelmek zorunda kaldım.
"Sakin olun lütfen.Bu çok büyütülecek bir durum değil.Size yazacağım vitaminleri almanız yeterli.Ama lütfen stres içinde kalmamaya çalışın."
"Sizinde benim gibi bir hayatınız olsaydı,o zaman gerçeklerle yüzleşirdiniz."
Doktor bana öylece bakarken,Anastasia beni dürttü.Omzumu silktim ve öylece doktoru dinlemeye devam ettim.
"Neyse.Bilmeniz gereken şeylerden biri de bebeğiniz şu an tam beş aylık."
Karnımın kocaman olmasının sebebi bu olmalı.Ama artık hareket ediyordu ve bu beni daha da mutlu ediyordu.
"Ve size daha önce bunun bir oğlan olduğunu söylemiştim,ama aslında bir kızmış."
Benimle dalga geçiyor olmalılar.Tanrım bu nasıl bir süreç.Bazen şu jinekologları boğmak istiyorum.
Sinirden ayağa kalktım ve çantamı koluma astım.
"Bir işi de düzgün yapsanız şaşarım zaten."dedim ve sinirle o odadan çıktım.
Tanrım öfkemi bir türlü kontrol edemiyorum.Ağlamak istiyorum,hem de delice.
"Bella kendine gel artık.Harry'i bulamamanın sinirini böyle çıkarma."dedi Anastasia.
"Sanki çok kolaymış gibi konuşma.Anastasia ben hiç mutlu olamadım.Sen benim sevgilimi çaldın,annemler beni para karşılığında başka birine sattılar,çocuğum tecavüzden ibaret ve şimdide beni para karşılığında alan ama aşık olduğum adam kayıp.Sence nasıl davranmam gerek."dedim bağırarak.
Suratıma tokat attı.Bana tokat attı.Tanrım şuan şurada ölmek istiyorum.
"İşte senin sorunun bu,geçmişi bir türlü unutmak istemiyorsun.Biz ise geçmişi unutmak ve geleceğe dönük olamak istiyoruz."
"Çünkü yaptığınız hataların daha fazla yüzünüze vurulmasından korkuyorsunuz değil mi?İnsanların canını yaktığınız için,üstünüze gelicekleri bildiğiniz halde konuyu değiştiriyorsunuz."
Anastasia gözlerimin içine bakarken sanki söylemeye çalıştığı ama korkudan söyleyemediği bir şey var.
"Bir gün bu dediğine benim açımdan pişman olucaksın."
"Pişman olacağım şey ne söyler misin?Madem pişman olacağım o zaman söyle!Sevgilimle neden yattın?"
Bence artık gerçekleri söylemeli.Yoksa bir gün ben kendimi kaybedeceğim.
"Bir gün söz."dedi ve yanımdan ayrıldı.
HARRY
Deli gibi öksürüyordum.Karnıma yediğim darbelerden dolayı sürekli öksürüyordum.Kaşım ve dufağım patlamış yerde sürünüyordum.
"Bu kadar yeter!"diye bağıran babama derin nefes alırken baktım.
Gözlerimin içine bakarak beni dövüyordu.Gözleri dolmuştu ama bence tamamen yalandılar.
"Çıkın ve şu Zayn ile ilgilenin."
Adamları çıkarken beni deli gibi öksürmeye devam ediyordum.
"Seni bir yere götüreceğim."
"Seninle cehenneme bile gelmem."
"Başka şansın yok."dedi ve yanıma yaklaştı.Beni kaldırmaya çalıştığında onu durdurdum.
"Sana ihtiyacım yok."
"Öyle mi?Ben olmasaydım sokaktan sürünen bir köpek olucaktın."
"Eğer sen olmasaydın mutlu bir ailem olacaktı."
"Uzatma da kalk ayağa."
Yerden zorlukla kalktım ve iskembenin orda ki tişörtümü giydim.Burdan kaçmak için bir plan yapmak istiyorum ama o iğrenç adamları her dakika etrafımızdalar.
"Zayn ne olacak?"
"Eve gidince konuşmalıyız."
Adamları ellerimi bağladı ve kollarımdan tutarak beni çıkışa doğru götürdüler.Dokundukları yerler gerçekten çok acıyordu.
Dışarı çıktığımda güneş ışıkları gözümü kör etmişti.Sonuçta 2 gündür bu iğrenç yerdeyim.
Arabaya bindim.O iki herifte yan taraflarıma oturdular.Babam şöförün yanına oturdu ve kemerini taktı.Araba çalıştığında kafamı arkaya yaslayıp sakinleşmeye çalıştım.
Bella.Hayatımın kadını.Kim bilir nasıldır?Beni merak etmiştir.Bebeğimiz,daha doğmadan annesinin karnında acı çekiyor.Ben bir şekilde buradan çıkacağım ve mutluluğumun olduğu yere geri döneceğim.
Araba ani frenle durunca korkuyla öne gidip geldim.Adamlar indi ve sağ tarafımda ki beni çekiştirerek arabadan indirdi.
Geldiğimiz yer babamın satın almış olduğu bir oteldi.Gerçekten büyüktü.İçeri girdiğimizde babam resepsiyonun olduğu tarafa gitti.
O sırada yanımızdan geçen kızlar benim hakkımda gülüşüyordu.Kötü şeyler söylemiyorlardı,ama nişanlı olan bir erkek içinde hiç iyi laflar değildi bu.
Babam kıkırdayarak yanıma geldi.
"Oğlum o kadar yakışıklı ki,hiç bir kız gözünü alamıyor."
"Benimde o kadar güzel bir sevgilim var ki bende ondan gözümü alamıyorum."dedim alayla.
Adamları yine beni çekiştirerek asansöre sürüklediker.
Cam asansöre binerken adamın kolumu sıkmasıyla inledim.Babam elli ikinci katı tuşladığında gözlerimi büyülttüm.
Kata çıkana kadar hiç ses çıkmıyordu.Babamı öldürmenin bir yolu var mı acaba?
Asansör durduğunda yavaşça kapı açıldı.Uzun koridorun sonunda beyaz bir kapı vardı.Babam odanın kartıyla kapıyı açtı.İçeri girdiğimde etrafı iyice inceledim.
Normal bir ev gibi mutfağı,salonu vardı.Beni cam kapısı ve kapının perdesi olan odaya doğru götürdüler.
Ellerimi itip beni içeri fırlattılar.Yere düştüm ve tekrar babamın suratına baktım.
"Bundan sonra burada kalacaksın.Daha kötüsünü yapmadığım için bana tanrıya şükretmelisin.Haberin olsun bu cam kırılmaz,hani olurda kapıyı kırmak istersin diye söylüyorum."
Benim cevap vermemi beklemeden kapıyı sertçe kapattı ve perdeyle o tarafı görmemi engelledi.Ayağa yavaşça kalktım ve camdan dışarıya bakmaya başladım.
Bella'yı özledim.Onun nefesine,kokusuna ihtiyacım var.Sevmek gerçekten böyle bir şey olmalı.Yanımdayken bile özlediğim kişi ike şimdi sanki ayrı dünyalardayız.
Bunların tek suçlusu benim.Eğer ben gerçekten babam yerine ölmeyi seçseydim belki de herkes daha mutlu olurdu.
Kendimi daha fazla tutamadım ve göz yaşlarım akarken etraftaki her şeyi kırıp döktüm.Aynanın önünde duran sandalyeyi aldım ve büyük aynayı parçaladım.Camlar etrafa dağılırken,bazı parçaları koluma değmiş ve minik kesikler oluşturmuştu.
Yatağın başında duran abajuru alıp duvara fırlattım.Masanın üstünde duran televizyonu o kırılmadığını söylediği kapıya attım ve dediğine gerçekten inandım.
Yere çöküp sakinleşmeye çalıştım.Artık çok güçsüz ve savunmasızdım.Her şeyi kaybettim.Gururumu,onurumu,ailemi,dostlarımı,bebeğimi ve sevdiğim kızı.Artık sadece ölümle baş başa kalmıştım.
ARİANA
Uzun bir süredir Des Styles'ın gelmesini bekliyordum.Teklifini bilmeden ükabul ettim.
"Ariana."diye seslendiğinde arkamı döndüm.Hızlıca ayağa kalktım ve üstümü düzelttim.
"Bekletmedim umarım?!"
"Çok değil."
"Güzel o halde gidelim,bugün seninle ilgili her şey bitiyor."
Bu intikam için harika bir söz.Bay Styles olmasaydı,belkide ben intikamımı alamazdım.
BELLA
"Bella lütfen bir bardak su iç."
"İstemiyorum Gemma zorlama."
Kötü olduğumuz için Anne ben ve Anastasia'yı evine getirmişti.
Durumum kesinlikle iyi değil ve ben hala içimdeki bebeği taşıdığıma bir türlü inanamıyorum.
"Bella tatlım lütfen,biraz kendine gel."
"Gelemem!Kim bilir şimdi ne haldedir.O vicdansız adam onun canını nasıl yakıyordur?"dedim ağlarken.
"Bak belki de biraz uyumalısın ancak o zaman güçlü olursun."dedi Anne.
Gerçekten çok iyi biri.Benim annem bile bu kadar iyi hissettirmiyordu.Dayanamadım ve ona sıkıca sarıldım.Onun kucağında ağlamak en azından içimde ki bazı şeyleri döküyordu.
Saçlarımı nazikçe okşarken içim biraz da olsa huzurlu oluyordu.
"Sen güçlü bir kıza benziyorsun.Sakın pes etme.Harry güçlü biri,emin ol geri gelecek."Bir şey demedim ve sadece mırıldandım.
"Umarım."
HARRY
Yerde oturmuş sırtımı yatağa dayamıştım.Perdenin açılmasıyla yerdeki bakışlarımı oraya yönelttim.
Babam ve yanında Ariana.Ariana bana resmen acıyarak ve alay ederek bakıyordu.Cam kapı onları net görmemi sağlıyordu.
"Onu neden buraya getirdin?Onu da mı buraya sokucaksın?Yoksa onunla yatmamı mı sağlayacaksın?"
"Hayır,onun bugün son günü."dediğinde ikimizde ona baktık.
"Ne demek bu Des?"dedi Ariana.
"Antlaşmamızdan bahsediyorum Ariana.Kabul etmiştin."
Tanrım benim bilmediğim şey ne?
"Peki nedir?"
"Seni buraya getirdim çünkü son kez Harry'e bakmanı istedim."
Ariana tekrar bana baktı.Babamın konuşması ikimizide endişelendirmişti.Bana bakarken gözleri dolmuştu.Ben ise o dolan gözlerinden yaptığı kötülükleri akıttığını düşünüyordum.Bu kızda canımı acıtmıştı.
Babam,Ariana'yı kendine çekti ve başına silahı dayadı ve ben ne olduğunu anlamadan ateş etti.Ariana kanlar içinde yere düştü ve son nefesini verdi.Gözleri açıktı,göz bebekleri büyümüştü.
"Sen ne yaptın piç herif?Neden bunu yaptın?"diye bağırdım,durdum ama bir işe yaramayacağını biliyordum.
"Bu kız aptalın teki.O bakıcı diye aldığınız kız aslında Ariana'nın kuzeni.Sizi gözetlemesi için bu yerde ki sürtük onu ayarladı."
Ben hala yerde ölmüş olan Ariana'ya inanmazken bir de üstüne üstlük bir de kuzeninin kim olduğunu öğrenmiş oldum.
"Yeter artık!Çıkart beni buradan,gözlerinin önünde ölmemi mi istiyorsun?"
"Aslında evet."dedi ve Ariana'yı kucağına aldı.
"Şimdi gitmem lazım bu sürtükle ilgili bir kaç işim daha var."
"Ölü bir insanla bile uğraşıyorsun.Sen adam bile değilsin."dedim kükreyerek.
"Bunu iltifat olarak alıyorum."dedi ve tekrar kapının perdesini çekti.Sadece ayak seslerini ve inlemeleri duyuyordum.
Tanrım onu beceriyor.Bu gerçekten iğrenç.Tanrım sen bizi koru!!
ZAYN
Gözlerimi açtığımda şehir çöplüğünün ordaydım.Her yerim ağrıyordu.Yüzüm sızlıyordu.Estetik yapan bir kadın bile bu kadar ağrı çekmez.
Ayağa zar zor kalktım ve önüme düşen kağıdı görünce tekrar yere eğildim.Kağıdı elime aldım ve açtım.
"Yaşadığın için çok şanslısın.Seni öldürmememin sebebi Harry'nin bundan sonra yanımda olacağını bilmen.Şimdi bunu herkese ilet çünkü Harry artık sizin için öldü."
Kağıdı elimde buruşturdum ve sertçe yere attım.Eve gidip bizimkileri uyarmam lazım.Her şey daha kötüye gitmeden bir şey yapmamız gerek.
Şehir çöplüğünden çıkıp çarşıya ulaşmıştım.Beni seyirci gibi izleyenleri gördükçe sinirleniyordum.Ama haklılar.Yani kim dayak yemiş birini görüpte bakmaz ki ben olsam gülerdim ama onlar bana acıyordu.
Çok kötüydüm.Yürüyebileceğimi hiç sanmıyorum.Ve bunu bildiğim için bedenimi soğuk kaldırımlara bıraktım ve gözümü kapatmadan önce bir kızın ismimi söylediğini duydum.