卍Tokyo Revengers 💚 Erik Çiçeği 💚Baji x Oc (DÜZENLENİYOR)

💚Nasıl Olsa Bana Yalan Söylemezsin

Ume:

Dersimiz matematikti ve derse başlayalı on dakika olmuştu. Sensein tahtaya yazdığı şeyleri defterimize geçiriyorduk. Ben ise defterime notları geçirmeyi erken bitirmiştim bu yüzden bir kaç dakika Boş durma fırsatım olmuştu. Pencereden bahçeyi izlerken aklıma Kei ile bir ara yaptığımız sohbet aklıma glemişti.

"Seni bir öğretmen olarak hayal ettim... Bence sana öğretmenlik çok yakışır. Benim gibi hayalaz öğrenciler bile seni dinler ve bir şeyler öğrenirler. Bu konuda çok yeteneklisin ve anlatırken bir öğretmenden daha güzel anlatıyorsun."

"Bana söz ver, ileride öğretmen olacaksın!"

Neden onu düşünmek beni bu kadar mutlu ediyor? Kalbimin atışı... Onu her düşünmeye başdığımda kalp atışım sanki daha sesliymiş gibi gelyior.

Elimde kalemimle oynarken gözüm defterimdeki boş köşeye takıldı.

Elimi o boş göşeye götürdüm ve yazdım. Tamamen içimden geldi. Sanki vücudumu başka birisi kontrol ediyor gibiydi.

"Sözümü tutacağım.Öğretmen olacağım."

Kendime bunu yazdığıma inanmadığım için ister istemez güldüm. Tabi ki sessiz bir şekilde.

Anormal bir şekilde bunu yaparken keyif aldım. Defterimdeki sayfaları çevirdim ve boş bir sayfa açtım ve aynısını tekrar tekrar yazmaya başladım.

" sözümü tutacağım"

"öğretmen olacağım"

"sana verdiğim sözü tutacağım"

"kei'ye verdiğim sözü tutacağım"

Neden bu kadar keyif alıyorum? Çıldırdım sanırım. Son bir şey daha yazdım.

"keisuke"

Yazdıktan kısa bir süre sonra yazdığımı inceledim. Sıcacık hissediyorum. Elim son yazdığıma gitti ve kalp şeklinde onu çerçeveleyip süslemeye başladım.

Bir anda durdum...

B-bir Saniye... Ne yapıyorum ben!?

Kalp içerisine aldığım ve süslemiş olduğum yazıya baktım. Bunu yaptım ama tamamen dalgınlıkla yaptım. Yüzüm yanmaya başladı ve avuç içlerimin terlediğini hissediyorum.

Bir anda kapı çaldı ve içeri nöbetçi öğrenci girmişti.

(Nöbetçi öğrenci) - Dersinizi böldüğüm için üzgünüm sensei. Ancak Ume adlı öğrencinizin bir ziyaretçisi var.

Duyunca şaşırmıştım. Kim beni ziyarete geldi ki?

Sensei çıkmama müsaade edince kimin geldiğini düşünürken ayağı kalktım ve nöbetçi öğrenciyi takip ettim.

Okulun girişinde, ayakkabılarımı değiştirdiğim dolaplara kadar geldiğimde gördüğüm kişi beni şaşırtmaya yetimişti.

(Ume) - yine mi sen!?

(Hanma) - Bak bu sefer oldukça normal bir şekilde seninle görüşme fırsatı yarattım. Farkında mısın? Bence beni tebrik etmelisin.

Neyse ki teneffüste felan değildik. Valhalla çetesini çete işleriyle işi olmayan ben bile duymuştum. Kei kesinlikle Hanma'yı tanıyordur ve görürse eğer küplere biner. Sonuçta onun düşman çete üyesi.

(Ume) - Ben sana beni rahat bırak demedim mi?

Başbaşaydık ve bu yüzden rahat bir şekilde onunla konuşabilirim.