Kız Kaçıran |Askeri Texting|

1.4

Arkadaşlar Şahap'ın adından aklına fıstıkçı şahap gelenler oluyomuş. Bunun için yapacak tek bir şey var;

Şöyle yapıyoruz. Siz 'fısıtkçı şahap'ı unutuyorsunuz yerine 'shut the fuck up'ı aklınızda tutuyorsunum. Artık sert ünsüzleri böyle ezberliyorsunuz. Hadi bakiim.

Bol.bol yorum yapın. Her gün bölüm atmaya çalışıyom. Değsin bari.

İyi okumalar...

✔✔✔✔✔✔

Genç adam sıkıntıyla dizini sallarken ne yapacağını bilmemenin gerginliğini yaşıyordu. İki gündür içine bulaştığı işin başına nasıl bir sorun açacağını kestiremediği için sıkışıp kalmıştı.

Sonunu bilmediği işler canını sıkıyor yemekten içmekten kesiyordu. Hatta işe odaklanmasına bile engel oluyordu. Bu gün az kalsın vurulacaktı hatta. Aklı karman çormandı.

Görevden geldiği zaman Mardin'de kalmıştı bir süre. Oradaki karargahta görev değerlendirilmesi yapılıyor ve operasyonun sonuçları anlatılıyordu. Zaten destek ekip olarak gitmişti Şahap da. Normalde Van'da görev yapıyordu. Şans bu ya bir haftalığına kaldığı Mardin'den kız kaçırmıştı. Akıl kârı değildi.

Bilinmeyen bir numaranın kenidisine mesaj atması ve kaçırması için adeta yalvarması...kabul edip kaçırması...bunun gerçekliğine şaşırıp kalıyordu. Nasıl olur da hiç düşünmeden kaçırırdı bir kızı. Üstelik tanımıyor etmiyordu. Bildiği tek şey kızın töreden kaçtığıydı. 2022 yılında ne töresiydi bu!

"Asmalı konak mı çıkıyoruz a.ınakoyim ya!"diye söylenip çenesini kaşıdı. Aklı almıyordu. Üstelik kız küçücük bir şeydi. Yani tamam zaten küçük birini bekliyordu ama bu kadar küçük de beklemiyordu. Üstelik bu kız evlenecekti. Zorla hemde! Aklı almıyordu cidden. Ufak tefek şapşal bir kızdı. Evlenip nasıl yuva kuracaktı. Daha kendi çocuk gibiydi.

Kahve tonu saçları ve yeşile çalan gözleri geldi aklına. Çirkin değildi ancak güzel diye de belirtemedi bir türlü. En uygun kelime 'tatlı' olmalıydı. Sevimli, tatlı bir şeydi. Aslında kıstaslar Şahap'ı zaten ilgilendirmiyordu. O sadece kafasında kızı bir kategoriye yerleştirmeye çalışıyordu.

Onu ilk gördüğü ana gitti aklı. Üstü başı kir pas içindeydi. Sonra dizleri yırtılmış pantolonu ve yırtıklardan görünen yaraları geldi aklına. Çizilmiş dirsekleri...Revirde onları hemşireye temizletirken canının nasıl acıdığını anımsadı. Üzülmüştü onun için. Şahap Karaduman merhametli bir insandı. Kendisi dışında herkese merhamet gösterir hatta üzülebilirdi. Onun bir kendine merhameti yoktu ya zaten.

O küçük kız çocuğunun sıkı sıkı tuttuğu oyuncağı canlandı gözünde. Evden kaçarken elinde oyuncak olması da çok manidardı(!). Yolda polis görse elinden tutup evine getirirdi kaybolmuş sanıp. Reşit olmasına rağmen doğru düzgün dışarı hayatı görmediği için mi çocuk gibi tavır sergiliyordu yoksa aile ortamında mı böyel büyütülmüştü anlamıyordu. Ama aile ortamından kaynaklı olduğunu sanmıyordu. Ailesi evlendirecekti kızı be! Hiç çocuk gibi davranırlar mıydı?

Şu görev Allah'ın izniyle sorunsuz bitince Van'a dönecek ve kız için gerekirse daha uygun bir şehirde yaşaması için elinden geleni yapacaktı. Çoğu yerde tanıdığı vardı ve yardım istediği zaman hiç sorunsuz yardım ederlerdi. Bu yüzden içi az da olsa rahattı. Geri dönünce düşünüp taşınıp bir yol bulacaktı. Ama tabi abisine uydurduğu yalana da bir çare bulmalıydı.

Eğer böyle bir yalan söylemeseydi abisi asla kendisini riske atacak bir şeye bulaşmasını istemezdi. Küçük bir kızın aklına uyup iş yaptığını öğrense onu fena yapardı. Kızı da aldığı yere bizzat götürüp bırakırdı. Kardeşinin başına sorun açılmasına göz yumamazdı. Her abinin yapması gerektiği gibi. Ne olursa olsun önceliği güvende olmaktı. Şahap ne yapacağını bilememişti o an. Tek çare aşık olma yalanıydı. Abisi elbette şüphedeydi. Bu sürede Şifa'yı iyice tartacaktı. Şifa açık vermezse Şahap yetişirdi imdadına. Sonra işte yalandan bir hikaye ile ayrılık sahnesi düzenler ve kızı gönderirdi. İstediği gibi bir hayat yaşaması için gönderecekti onu. Mutlu olmak için kaçmıştı. Öyle olması için sözünü tutacaktı. Onu kaçırırken epey güven vermişti kıza. Boşa çıkarmamalıydı. Hem zaten kuzeni ile konuşacak nerede olduğunu söyleyecekti kız. Kuzenine güveniyor olmalıydı. Bu yüzden rahat bir nefes almaya çalıştı Şahap. Sonsuza kadar yanında kalmayacaktı ya. Rahatalamalıydı.