Kız Kaçıran |Askeri Texting|

2.9

Oy ve yorum yapmayı unutmayın..

İyi okumalar...

✔✔✔✔

Mardin sınırı

Ateş gece vakti ay ışığının bile uğramadığı sapa ve tenha bir yerde oradan oraya volta atarken birini bekliyordu.

Merdin'in sınırını geçmiş buluşacağı kişi için uygun bir yer bulmaya çalışmıştı.

Hiçbir ışığın aydınlatmayacağı bir yerde kimsenin onları göremeyeceği bir yer olması gerekiyordu. Çünkü ikisi içinde yan yana görülmek ölüm sebebiydi.

Bir birleri ile konuştukları ortaya çıkarsa babası kendisini öldürürdü. Karşı taraf için ise daha farklı bir sıkıntıyla karşılaşmak vardı ipin ucunda. Üstelik bu geç saatte ay ışığının bile uğramadığı bu yere gelecek kadar güveniyor muydu Ateş'e o da muammaydı.

Ateş cebinden telefonunu çıkarıp saate baktı.

02.13

Bayağı geç kalan bu kişi gelmeyecek miydi yoksa? Ateş'in bunu anlaması gerekirdi aslında. Hâlâ inatla neden beklediğini bilmiyordu zaten.

Siyah saçlarını dağıttı sinirle. Sözünü tutmamasının onun için nelere sebep olacağını bulmuyor muydu? Nasıl gelmezdi!

"Piç kurusu!"diye bağırıp toprağa tekme savurdu. Kaç gündür zaten sıkıntılıydı. Polise gideceğini söylediğinde hangi polise gideceğini söylememişti. Ama ortak yardımcıları olan bir polis olduğunu düşünmüştü herkes. O yüzden sorgulamamışlardı bile. Oysa başka biriydi. Ateş için her şeyi yapma mecburiyetinde olan biriydi hatta. Çünkü işin ucunda canı vardı. Ateş sayesinde bağışlanmış canı...

"Ateş!"

Karanlık alanda biri seslendi Ateş'e. Ardından gelen ses ile adımlarını durdurup ardına baktı. Kimseyi görmüyordu şu an fakat ses tanıdıktı. Yıllar geçmesine rağmen hâlâ tanıdıktı. Anlaşılan gelmişti adam. Yıllar sonra çıkıp gelmişti gerçekten de...

Ya aklını yitirmişti ya da gelmesine sebep bir şey vardı. Ateş'in dışında..

"Bu kadar geç kalmanın önemli bir sebebi vardır umarım!"diye seslendi Ateş tehditvari bir sesle.

"Ben...gelmeyecektim. Korktum Ateş. Beni yine bu yere çağırdığın için korktum. Eğer beni öldürürsen arkada onu bırakmaktan korktum. Ama yine de sana güvenip geldim işte"dedi genç adam. Sesinde bir yalvarış vardı. Sana güvenip geldim derken aslında sana güvenmek istiyorum diye yalvarıyordu.

Ateş ellerini cebine koyup baktı karşısındaki adama. Yüzünde karanlıkta bile hissedilen bir alaylı gülümseme vardı. Görülmese bile hissedilirdi. Karşısındaki adamın laflarına gülesi gelmişti. Kendisine emrivaki mi yapıyordu bu adam? Ona güvendiğini söyleyip zarar veremeyeceğini mi vurguluyordu yani! Hah!

"Ben ne zaman istersem o zaman gelirsin Demir! Hatta benden önce gelir benimle konuşmak için uygun bir ortam hazırlarsın! Bunu ben yapmam!"diye tısladı adeta. Dişleri arasından öfkeyle konuşuyordu. Çenasi gerilmişti ve kemiklerini kıracak kadar sıkıyordu kendini.

"Ateş. Kardeşini bırakıp gelmem kolay de-"

"Sakın! Biz kardeş değiliz. Sakın öyle söyleme!"dedi Ateş soğuk bir sesle. Demir yutkunup onayladı kafasıyla. Ses çıkaramadı. Sadece kafa salladı. Eğer konuşursa sesi titrek çıkacak ve Ateş bundan ölesiye nefret edecekti. Karşısında duran bir erkekti. Nasıl olur da sesi ağlamaklı çıkabilirdi!