Hoofdstuk 3

524 39 6
                                    

Bijna is het zover, bijna komt One Direction optreden. Ik kan het nog steeds niet geloven. ik ga gewoon Fucking One Direction zien! Morgenavond treden ze op, en ik kan niet wachten.

Ik heb mijn ouders overgehaald om iets leuks te gaan kopen voor het concert. Dat gaan we vandaag doen, en ik ga met de vriendin van mijn broer, Bibi. Ze is zo lief voor mij en mijn broer. Mijn broer is ook verloofd met haar, en als ik beter ben, word ik het bruidsmeisje.

Bibi en ik komen rijden de stad in, en het is gek genoeg niet zo druk. Ik heb van mijn ouders 150 euro gekregen om te shoppen voor leuke kleding, nu ik dat nog kan.

We parkeren de auto op de parkeerplaats voor invaliden, omdat ik in een rolstoel moet van mijn ouders. Ik voel me zelf niet zo ziek, maar mijn ouders willen het, dus moet het maar.

We lopen de H&M in, op zoek naar leuke jurkjes. Ik zie al gelijk een heel mooi, wit jurkje, met daarop allemaal roze rozen. het is een strak, kort jurkje en bij mijn boek zit er nog een roesje die naar beneden loopt. "Die is leuk!" Zeg ik tegen Bibi. Ze pakt mijn maat van het kledingrek, en we rijden naar de pashokjes. Ik kan gewoon staan, dus de roelstoel hoeft niet mee het pashokje in.

Ik trap mijn sneakers uit, doe mijn broek en shirt uit en pak het jurkje. Ik trek hem aan, en aan de achter kant zit er een rits, en ik krijg hem gelukkig zelf dicht. Ik bekijk mezelf in de spiegel, en loop het pashokje uit.

En daar staat Bibi, met haar ogen wijd en haar mond die is opengevallen. "Sophie, je bent prachtig!" Ik voel dat ik bloos, dit zegt haast nooit iemand tegen me, omdat ik altijd wallen onder mijn ogen heb. "Dankjewel Bibi, ik neem hem!"

Ik ga terug de rolstoel in, en we rijden naar de kassa. "Dat is 30 euro alstublieft!" Zegt de vrouw achter de kassa. Ik wil mijn portemonnee al pakken maar Bibi houdt mij tegen. "Deze betaal ik, omdat hij je zo mooi staat!" Ik geef haar een knuffel, en krijg tranen in mijn ogen. "Dankje Bibi, dankje dat je er voor mij bent" Fluister ik in haar oor."Always" Hoor ik haar bibberende stem zeggen.

We lopen de winkel uit, en we gaan weer naar de auto. En we rijden terug naar het ziekenhuis.

30% {H.S} Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu