"Hou vol pap, je kan het!" Gil ik door de ruimte heen. Ik begin te huilen, en ik word de kamer uit getilt, net zoals Jason en Bibi. Ik kijk door het raam, naar de doktoren,die aan het proberen zijn mijn vader te redden.
Maar dan, hoor ik een hele lange piep, en de doktoren stoppen. Doktor Veenstra, die mee hielp met mijn vader te redden, kijkt me bedroefd aan. Hij vormt met zijn mond "sorry". Ik voel mezelf instorten. Ik val niet flauw, maar ik ben in een totale shock. ik heb gewoon geen vader meer!
Ik begin zachtjes te snikken, maar dan voel ik 2 sterke, warme armen om mij heen. Ik herken ze, het zijn die van Harry. Ik draai me om, en zie inderdaad Harry staan. Ik begin hem te knuffelen, en begin weer met zachtjes te huilen. Hij troost me, maar het werkt niet.
"Harry, wil je me naar bed brengen?"
"Tuurlijk!" Fluistert hij. hij tilt me op, en brengt me naar mijn kamer. Mijn bed is nkg steeds een 2 persoons bed, omdat Bibi zou blijven slapen. Maar bibi heeft haar bed uitgeleend aan Harry, waar ik haar dankbaar voor ben.
"Weltruste Harry!"
"Weltruste Soph!"
Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd, en dan val ik in een diepe slaap...
Drama, drama, drama. Hopen op een brolijker stukje!
JE LEEST
30% {H.S}
FanfictionSophie is een 17- jarige Directioner, die Kanker heeft. Ze heeft maar 30% om te overleven, en ligt in het ziekenhuis. De doktoren hebben alles gedaan wat ze konden, nu moet haar lichaam gaan vechten om te overleven. Wanneer One Direction een concert...
